2011

flatplan

Structuring the ideas in progress at Drijhoek Geel

redrum

Plots moest ik even aan The Shining denken, daar in Geel...

Het doordraaien door sneeuwisolement slaat wel erg snel toe deze winter.

glimp

... glimp, ofte, waar het naartoe gaat in 't Museum van het Afscheid ...

van de boot gevallen

fading

Writersblock, of beter, sculptureblock... Om de muren op te lopen! Het gevoel dat je barstensvol ideeën zit, beelden die smeken om eruit te komen, maar tegelijkertijd: NIKS. Een heel weekend geen blijf weten met jezelf. "Het mag nu stillekes aan gaan komen, hé Ellen". Maar niks, niks, niks nondegodverdeniks.

Totdat je bedenkt dat dat niks niks meer is dan "een vage herinnering aan wat was".

En voila, je bent vertrokken. Met recuperatie van wat lege flessen en wat brolklei uit de Hema, zo wordt "the study of fading memories" voor het Museum van het Afscheid geboren: een studie van koppen waarvan delen verdwenen zijn. Als 't gesprek met de jonge moeder van om de hoek waarvan je nog slechts flarden herinnert. Of die sprekende blik in de ogen van de concierge, een uitdrukking die vervaagt met de tijd. Of de babbelzieke buurvrouw wiens lippen je je niet meer voor de geest kan halen. Stukjes en beetjes vervagen... Niks houdt me nog tegen.

het leven als een mossel

Vandaag is het besef tot me doorgedrongen dat je maar beter niet als mossel geboren kan worden. Van bij het prille begin krijg je alle vuiligheid van de zee door je strot geramd: je bent tenslotte voorbestemd als levende waterfilter, dus verderstuderen kan je op je buik schrijven, als je die al had tenminste. Neen, aangezien je act als bearded woman niet meteen als succesnummer wordt onthaald, bestaat je grootste uitdaging uit het trotseren van eb & vloed. Nadat je dat lot langdurig op de (mossel)bank hebt uitgezeten, word je uiteindelijk geplukt. Als een maagdelijke schone door een Prins (& Dingemanse). Een nieuwe wereld gaat voor je open, the future looks bright. Net wanneer je bedenkt "misschien moet ik m'n schelpen eens openzetten om wat te zonnen in dit zomers weertje" beland je in 't magazijn van een groothandel die je luchtdicht verpakt. "Dan maar even de adem inhouden," bedenkt je. Als je 48 uren later dan weer op iemands aanrecht uitgepakt wordt en lekker uitgebreid kan ademen, gooien ze je zonder pardon in een bodempje gestoofde ajuinringen en gekneusde tenen look. Totdat iemand je blust met witte wijn en je jezelf comateus zuipt met fatale afloop.

Allicht had je vader andere plannen met je. Iets in de zweedse filmindustrie ofzo. Het kan verkeren.

play at cobra

klik hier voor interview op cobra.be

renegade

I'm letting go
To see if you'll hold on to me
I'm in doubt
Of what is thought and what is real
In our room
Between the shapes I thought I knew
A guillotine
A pillow with feathers like snow
I've come
To a listening post beyond your lines
I'm all ears
To gather clues and look for signs
But I can't hear
The song you sing while you try to soothe
Why are you whispering
While the bombs are falling?
Go easy on me
I can't help what I'm doing
Go easy on me
Oh, I can't help what I'm doing
Hello again
I buried you, where have you been?
My renegade
You came back from the labyrinth
Unlike me
You've looked for things that could be found
And the thread
That guides through black times
Go easy on me
I can't help what I'm doing
Go easy on me
Oh, I can't help what I'm doing
When thoughts
Had outnumbered spoken words
In the early hours
We failed to establish
Who was hurt
Most

Renegade, a winter song by Kings of Convenience

eksterogen

Babbeltje onder vier eksterogen

blanco

Als er iets is waarin ik enorm op mijn hond gelijk, dan wel het plezier om ergens van nul te beginnen. <Select All> <Delete> Om vervolgens te beginnen van een blanco blad.

Het is als hollen door een sneeuwtapijt waar niemand eerder overheen ging. Het pure niks overvalt je, palmt je in, maakt je leeg. Leeg en tegelijkertijd vol, vol met goesting om te beginnen. Aan wat? Doeternietoe, gewoon beginnen, van niks.

upside down

En plots staat alles op zijn kop : de krantenboer zit zonder gazetten, de facteur snelt sleeënde auto's voorbij, er wordt gebabbeld met buren en we ruimen de troittoirs want "'t is toch belangrijk dat't proper is voor a deur, niewaar?", kerstmannen bengelen aan gevels, een peuter glijdt uit en tekent met zijn chocomelk een pollock op het sneeuwtapijt, de hond doet zeikend hetzelfde, zelfs de sneeuw hangt ondersteboven aan de wasspelden...

arc de triomphe

ti-ta-tovenaar-tak

De ti-ta-tovenaar-tak. Volgens mij kon ie ook babbelen maar had hij er vandaag geen zin in.

containerboodschap

De glasbak stond er een beetje mistroostig bij, maar de miezerigheid verdween onverwacht snel.

Naast de standaard "wit glas - gekleurd glas" had iemand een boodschap achtergelaten, een bericht dat meteen een luide lach bij me teweeg bracht.

Blijkbaar zit theatergroep Braakland/ZheBilding hier achter...
Merci'kes voor dit fijne aanplaksel, mannen, you made my day !

quichekitch

Met al z'n glanzend gouden kleurigheid, was ik vergeten hoe kitcherig quiche eruit ziet. Desalnietemin hoop ik dat mijn baksel vanavond wordt gesmaakt...

° 125 gram gerookte forel, in partjes

° 1 stronkje broccoli, verdeeld in bloempjes

° 1 stengel prei

° 3 sjalotjes

° 2 eetlepels melk

° 2 eieren

° een klein kopje visbouillon, aangedikt met maïzena

° 1 prefab (kant&klaar) rol bladerdeeg

° wat eigeel

Vet een ronde platte kom of ovenvorm in met een weinig boter en drapeer er het bladerdeeg in. Prik met een vork wat gaatjes in de bodem van het deeg. Stoof de gesnipperde prei en sjalotjes tot ze glazig zijn. Stoom ondertussen de broccoli beetgaar. Voeg vervolgens alle ingrediënten (behalve het eigeel) samen in een kom en meng. Tenslotte giet je het mengsel in de schotel en beschilder de zichtbare bladerdeeg met het eigeel. Halfuurtje op 180° en serveer met wat tomaatjes en/of patatjes in de schil.

man zkt thuis

Klassiek atleet, weldra in gips of beton, zoekt asiel in iemands huis-,

slaap-, woon-, bad-, eet-, tuin-, ...-kamer.

eva's appeltaart

Als er in den beginne Eva en ontucht en appels zijn, dan eindigen we met taart !

3 eiers + 3 appels in schijfjes + 180 gr kristalsuiker + 180 gr zelfrijzende bloem +

2 pakjes bourbonvanillesuiker + 180 gr boter + 1 uurtje op 180 graden = njummie

riverwraps

Hiermee stroomt je keuken moeiteloos vol met gewillige proefkonijnen :

* drie sjalotjes

* halve rode paprika

* vijf wortelen

* theelepel harissa

* 250 gr gepelde en gekookte rivierkreeftjes

* zes hele koolbladeren (groene kool, witte kool, savooiekool,... maakt niet uit)

* anderhalve eetlepel philadelphia-kruidenkaas.

Fruit de sjalotjes en paprika in een eetlepel olijfolie en voeg er 't laatste minuutje de rivierkreeftjes bij. Ondertussen stoom je de wortelen gaar.

Vervolgens voeg je alles samen, ook de philadelphia. Pureer het geheel en breng op smaak met harissa.

Blancheer enkele hele koolbladeren. Droog ze goed af, vul met de puree, rol op en prik samen met een stokje.

Dàt, samen met een bloemig patatje... Meer moet dat niet zijn.

witlove

Als de liefde door de maag gaat, dan zeker in geval van witloof. Er soep van maken is de eenvoud zelve en tegelijkertijd doet het resultaat dat niet vermoeden. Ideaal als je dus eens indrukwekkend origineel uit de hoek wil komen.

Benodigdheden :

° een stengel prei

° vijf stronkjes witloof (of vier, als het grote exemplaren zijn)

° twee worteltjes

° een flinke scheut droge witte wijn

° drie bouillonblokjes (vis- of kippenbouillon)

Snipper het witloof fijn, samen met de prei. Stoof ze glazig in een weinig hete olijfolie en blus met witte wijn.

Laat vijf minuutjes sudderen.

Voeg vervolgens de bouillon en schijfjes wortel erbij. Breng aan de kook en op smaak met versgemalen peper en (zee)zout en laat tenslotte nog tien minuutjes pruttelen op een zacht vuur.

la vie en rose

Deze week stond ik weer versteld : hoe moeilijk hebben we het toch weer, wanneer de natuur de overhand neemt. Sneeuwellende, verkeersfiles van 400 kilometer en meer, treinen die ontsporen, gesakker van hier tot ginder. Ik besluit om dit weekend niet langer verzet te bieden, haal mezelf uit de molen der gemekker en ga over tot sneeuwisolement.

Geweldig hoe er door dit kluizenaarschap een wereld voor je opengaat: een zee van tijd ontvouwt zich, een zweem van rust vult je huis, de dingen vallen in hun plooi omdat de "world outthere" stopt aan je voordeur. Want de boodschappen zijn binnen en niks jaagt je nog de deur uit. Alle ingrediënten van menu maison zijn gehamsterd. De bubbels ploppen vrolijk. Dvd'tje klaar, zeteltje in, dekentje erover en laat maar waaien !

bloemsuiker

"Jip, vannacht hebben ze taartenbak gehouden in den hemel."

Dat was de conclusie toen ik vanmorgen aankwam in de Ekerse polder :

alles was bedekt met een fijn laagje bloemsuiker...

psychedelisch water

Degene die dit ooit uitvond, had vooraf aan de paddestoelen gezeten...

start to 40

Gisteren een tiental appartementjes bezocht in Den Drijhoek Geel. Vergeten dat leegstand een geur heeft. Een odeur maar ook een verhaal. Want zelfs als alles weggeruimd is, blijven er de afdrukken van kadertjes op de muren, de keuzes van behangpapier en de klauwsporen van de kat erop, het laatste boodschappenlijstje in de keuken, de lampekap en de gordijntjes die achterbleven omdat niemand ze wilde,... Indrukken genoeg. Nu tijd voor uitdrukking. In nummer 40, want dat wordt mijn stek!

Nummer 40 in Museum van het Afscheid, Den Drijhoek, Geel

vleugelslagveld

Vleugelslagveld in het Museum van het Afscheid

wave

Hou alvast vrij : 29-30 januari 2011

"Wat als 't sociaal woonblok waarin je jarenlang huisde, wordt afgebroken en plaats moet ruimen voor een nieuwe stek op dezelfde plek? Hoe neem je afscheid? Wat laat je achter? Wat staat je te wachten?" In het Museum van het Afscheid gaan diverse kunstenaars met dit gegeven aan de slag: een maand voor z'n sloop wordt een appartementsgebouw in Den Drijhoek Geel één maand lang bezet door artistieke ingrepen. Daarbij mag ik één appartementje inpalmen.

Hoe een kunstwerk een plekje krijgt, maar ook, hoe een plekje een kunstwerk wordt.

Zoekend naar een concept voor dit nieuwe project, vond ik al gauw inspiratie in de engelse vertaling van wuiven: WAVE. Wat een rijkheid in dit woord... Wuiven/To wave: een (vaarwel/welkom)groet brengen door met de handen te zwaaien... A wave: a disturbance that travels through space and time. Waves travel and transfer energy from one point to another.

Een veelheid die vraagt om interpretatie en implementatie.

jef g.

Net de laatste pagina van "Dood in Bourgondië" omgeslagen, mijn eerste kennismaking met Jef Geeraerts.
Een autobiografisch werk waarin hij zijn woede over een medische fout van zich afschrijft: een diagnose waarbij zijn eega lijdt onder een buitenbaarmoederlijke zwanger-schap, een curettage, een rottende vrucht, een incompetente arts.

Niet enkel is dit beklijvend verhaal gebaseerd op waargebeurde feiten, daarenboven is het tijdskader (1975-1976) van het boek identiek aan de periode waarin ikzelf geboren werd.

De onverwachte toevalligheden. Soms komen ze als een warm deken om je schouders hangen, soms waaien ze binnen als een koude die je hart een fractie bevriest.

vinaigrette à la m

Nu mijn appetijt na een weekje griep eindelijk terug is, had ik zin in 'n slaatje met feta, appeltjes, spekjes... én mosterdvinaigrette uiteraard ! Sinds een dikke maand doe ik echter verwoede pogingen om smaakversterkers, kleurstoffen, E-nummers, aspartaam of andere rotzooi van mijn bord te weren. Resultaat: de light-vinaigrette die nog in de koelkast stond belandt in de vuilbak. (Ik sta telkens weer versteld van wat fabrikanten in zo'n elegant flesje dumpen.) "Geen nood, dan maak ik er zelf eentje!"

bodempje balsamico-azijn + lepel mosterd + gesnipperd uitje

+ scheut olijfolie + lepeltje honing + snuifje oregano

+ deksel erop = schudden maar en klaar !

droopy

van de regen, in de drop,

waiting for the rain to stop.

moslima at home

Wat doe je dan, als je 38,5 graden koorts hebt en je je reis naar Marrakech noodgedwongen moet annuleren ?

"Als ik niet naar moslimland kan, dan komt moslimland maar naar mij ! " ijl ik.

Gewikkeld in een djellaba, slurpend van hete muntthee, knutsel ik de dag door, een dag die goedgemutst eindigt... Want de griep zal me géén twéé kéér te pakken krijgen, Insjallah!

dagschotel

Op dagen als deze, waarop mijn lijf wapenstilstand houdt en niet langer vecht tegen de virussen te lande, is het maal in de loopgracht karig.

boom met bordje

walvis

Als je je afvraagt wat je voelt als je de trein uitstapt en plots worden de perrons opgeschrokt door een walvis ? Eén adres : Luik !

waals grijs

Het mocht pijpestelen regenen, of oude wijven, of meteorieten, vandaag zou ik een cultureel uitstapje maken. Dat had ik me voorgenomen.

Een foto van een oversized wasspeld (mis)leidde me naar Luik, Festival 5 Saisons in Chaudfontaine om precies te zijn. De sculpturententoonstelling in het park bleek niet om over naar huis te schrijven, maar de steengroeve die ik op de terugweg passeerde eens te meer.

De esthetiek van industrieel verval in combinatie met miezerig weer, meer spijs moet de artistieke honger niet hebben.