Deze week stond ik weer versteld : hoe moeilijk hebben we het toch weer, wanneer de natuur de overhand neemt. Sneeuwellende, verkeersfiles van 400 kilometer en meer, treinen die ontsporen, gesakker van hier tot ginder. Ik besluit om dit weekend niet langer verzet te bieden, haal mezelf uit de molen der gemekker en ga over tot sneeuwisolement.
Geweldig hoe er door dit kluizenaarschap een wereld voor je opengaat: een zee van tijd ontvouwt zich, een zweem van rust vult je huis, de dingen vallen in hun plooi omdat de "world outthere" stopt aan je voordeur. Want de boodschappen zijn binnen en niks jaagt je nog de deur uit. Alle ingrediënten van menu maison zijn gehamsterd. De bubbels ploppen vrolijk. Dvd'tje klaar, zeteltje in, dekentje erover en laat maar waaien !
