Het is bij momenten onduidelijk te vatten hoe ik het dal van het rampjaar definitief achter me kan laten. Soms duikt het weer op, als een boemerang, los in mijn gezicht.
In het zoeken naar een zinvolle weekendvulling, beklimmen we een mijnterril. Daar gezeten, net dààr, in de lelijkste stad van het land, vind ik pure schoonheid: de kracht van de natuur om een grauwe berg steenkool te overwinnen. Als de natuur dat kan -en we zijn zelf ook een stukje natuur- dan is het een kwestie van tijd vooraleer we de berg in onszelf overwoekeren en weer staan schitteren in de zon. Dat geeft hoop... een berg hoop.