 |
De eerste rozen zijn vanochtend opengebarsten. Zoveel weelderig witte kitch heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mijn neus. Dus duik ik naar benee, de vleugels wijd ontvankelijk, om de zo voorspelbare geur op te snuiven, totdat de zoete aroma's ook aan de achterkant van mijn oogbollen prikken en tranen doen opwellen. Fluweelzachte gratie in mijn wilde boerentuin. Echter, net voor mijn reukorgaan landt, merk ik een bij op, in het hart. "Tiens, eentje zonder vleugels?!" Na enig gegoogle blijkt het een penseelkever, in het frans een "Trichie Fasciée". Een tricher, een valsspeler dus. Zelfs in "la vie en rose" is niets wat het lijkt.
 |