kalverliefde

De lente wekt de gekste dingen in menig wezen.

Eén ding is zeker : dit stel kalveren heeft mekander gevonden!

zootje

come out come out whenever you are

Een lastige maand loopt op zijn einde. Een teveel aan oppervlakkigheid en onderhuidse venijnigheid zaten te dicht op het vel. Doe mij maar april, genoemd naar het latijnse "aperire" ofte "openen". Al zou ik het ook vlaamsfransfonetischfout als apenlach durven vertalen. Het ongegeneerd uitbrullen dat de westerse jungle wel eens een dagje op zijn kop mag staan. Laat de beestenboel het maar eens overnemen. De daad bij het woord voegend, vul ik de dierentuin op mijn vensterbank aan met een lijf-en-leden-loos konijn, doch mét wortel. Zo verdwijnt het zootje uit mijn hoofd en palmt een pril gepopel die plotse leegte in. Muizenissen verdwijnen gezwind. Een zonnetje priemt door het wolkendek. Zin in aprilse grillen, grappen en grollen kriebelt aan de binnenkant van mijzelve...

digitale nietsnuttrut

Er is geen ontsnappen aan : ik word oud. Op zich is dat niks alarmerends. Ik word niet paniekerig van die gedachte. In de overtuiging dat bij de tijd zijn niet persé hetzelfde is als meedoen met elke al dan niet tijdelijke gekte, lukt het aardig om op de hoogte te blijven van de nieuwigheden. En er wordt aardig wat afgelachen, daar aan de zijlijn.

Vandaag ontdek ik mijn eerste vastroesterij.

Mijn allereerste I-pod gekocht. "Een classic model, dat moet wel lukken," bedenk ik terwijl ik het juweeltje uit z'n verpakking haal. Niet wetend hoe ik 't voor mekaar kreeg, staat ie plots aan. "Oh ? Heb ik ergens op gedrukt ? Hmmm... En waar staat het off-knopje ?" Terwijl ik 't appleding om en om draai, betrap ik mezelf op binnensmonds gemompel met geïrriteerde ondertoon. "Damn'd, geen knopje ! En nu ?"

Helpdesk honey gesmst. (Want smssen met 'n 7-jaar oude Nokia gaat met knopjes, dus dat lukt vlot). En terwijl hij het antwoord binnenbiept, is de I-pod alweer vanzelf uitgevallen. "Onnozel'digitale nietsnuttrut," herdoop ik mezelf om dat vasthouden aan 't on/off-gebeuren. "So much fuzz about a silly butt'..." De vermakelijke gekte ? It is I !

roojajuinsoep

° klompje boter

° 1/2 kg rode uien

° 1 dl droge witte wijn

° 1 liter kippenbouillon

° scheutje cognac

La vie en rose, oftewel, soep van rode ajuinen. Wederom simpel als comme ça...
Fruit de uiringen glazig in wat gesmolten boter. Voeg peper en zout toe en roerbak 20 minuutjes op een laag vuurtje tot ze goudbruin zijn. Blus met de witte wijn en laat die even inkoken. Schenk  er vervolgens de bouillon en de cognac bij. Dek af en laat 40 minuten pruttelen.

Geweldig met wat geroosterd brood en gesmolten gruyère erbij.

vogelpik

Een zonnige ochtend. Deuren wijdopen en plots heb ik zin om broodpudding te maken. Het is de eenvoud zelve, maar tegelijkertijd wordt je huis gevuld met een geur waarvoor bomma's prompt hun zondags servies zouden bovenhalen. Een lekkernij die doet mijmeren.

Nadat het baksel goed en wel uit het ovenvuur is verlost, zet ik 't ter afkoeling op de keukentafel en verlaat m'n stulp om 'n maatje te helpen met z'n verhuis. Na het zeulen met kartonnen dozen, gevolgd door een ommetje langs een parkterrasje, vind ik mezelf weer in dezelfde ochtendkeuken. 

Hoewel, 't blijkt een plunderde versie te zijn: een vogel heeft de volledige broodpudding weggepikt en een poepklein drolletje als bedankje achtergelaten op de deurdorpel.

Een hond hoort 't in Keulen donderen...

* 300 gr bruin brood (multigranen, volkoren, ... )

* 1/2 liter lauwe melk

* 200 gr kristalsuiker

* 5 eieren

* 50 gr rozijnen

* snuifje kaneel

* 1 el bloem

Prak alles tot een brij, giet in een beboterde vuurvaste schaal, bak 45 minuutjes op 200 graden in voorverwarmde oven. Laten afkoelen, poedersuiker erover heen, klaar!

newsflash

Newsflash
Sculptuur in Museum van het Afscheid (rip)
Den Drijhoek Geel

wave

"Wave"
Installatie in het Museum van het Afscheid (rip)
Den Drijhoek Geel

lonely cowboy

Louis op de grens van binnen- en buitenland

the great escape

"The great escape of the cookie"
Installatie in het Museum van het Afscheid (rip)
Den Drijhoek Geel

krokuskoppel+

Love is in the air, that's for sure.

Amper een week geleden blog ik over het krokuskoppel dat fragiel in mijn tuintje staat te pronken, of de snoepers hebben er al een kleine pagadder bij ?!

Geen ontkennen meer aan : het belooft een schoon voorjaar te worden...

rue du panorama

Nu nog een naam zoeken voor m'n twee thuis die hier weldra uit de grond komt groeien... Alhoewel, wat zijn woorden nog als je ogen je de mond snoeren ?

zicht op Gonrieux, vanuit mijn straat

timesharing

Een vlakte in de Westhoek, de wind als soundscape, een frisse neus halen op ondergelopen velden, een stel dartele mannen dollend in de wei en als afsluiter een romige kop koffie die alles samenvat : tijd nemen om iets moois te maken, het laten bezinken, er met mondjesmaat van slurpen. Want je hebt de smaak te pakken en hoopt dat ie lang op je tong blijft hangen. Niks mis met wat zoetigheid.

en panne

four et fourchette

Wie ooit in mijn keuken vertoefde, weet dat ik een zwak heb voor een allegaar rommeltje aldaar.

Afgelopen weekend vond ik een zielsverwant in Four et Fourchette, een no nonsense restaurantje in Wenduine. Met slechts negen gasten zitten we letterlijk in de keuken van de kok. En terwijl hij mijn smaakpapillen in de watten legt, glijden m'n ogen over de oase: potjes, pannen, doosjes, snuifjes, babbeltje, kruiden, lampjes, sneetje brood, zilver bestek, knisper, kopjes, buren gearriveerd, takjes, reepjes, soepje, vleugje, 't taaltje, sausjes, scheutjes, geuren, struisvogel, babbeltje babbeltje, proevertje voor, hapje na, aangepaste wijnen, ... én een AGA-fornuis. Even waan ik me in een tijdloos cocon. Eerlijk. Heerlijk.

kempische nekkerhal

Het tuning salon voor gepimpte koeien was niet wat je noemt een groot succes.

boerenlogica

De boer liet zichzelf even gaan, ergens in Zammelsbroek Geel

krokuskoppel

Na't lange kluizenaarschap

op kantoor

pronkt plots

een koppeltje in de tuin.

Lente, gegroet!

hondenleven

Lang weekend. Uitslapen tot ver voorbij het krieken van de dag? Een hond die je komt wekken om 06:00. Uit gewoonte. En weer afdruipt na de vaststelling dat de vormeloze bult in het dekbed er nog niet aan denkt in beweging te komen. Poging twee rond achten. Zonder succes. Ronddrentelen. Ijsberen. Trap op trap af. Dan maar de grove middelen om negen uur : zoeken naar het stukje wang en er een natte neus tegenaan drukken. Werkt altijd. He wins.

De dag is jong, de hemel blauw, de zon schijnt en het enthousiasme kwispelt je wakker. Er zijn erger dingen denkbaar.

Louis, wekker van dienst