Op het moment dat alle perspectief verdwijnt en mist je ontheemt, op het moment dat alle pannenkoekenbeslag op is en honger in je poriën kruipt, op het moment dat je denkt "het hart is dood en begraven" ... dàn breekt het blauw door het wolkendek, het groen uit de tak, het zwart in stukken. En bakken we wafels!