snowshow

Louis at the window, facinated by the snowshow

north south united

Ze zouden het me geen twee keer lappen, de weergoden. Vorig weekend mij lesje geleerd en dus vandaag volop hamsteren. Want de sneeuw is in 't land en heeft er voor de verandering voor geopteerd mijn dorp en zijn bewoners te isoleren van de buitenwereld. We plunderen de Colruyt ten zuiden van Charleroi alvorens door te rijden naar mijn ijshut. Ik sla een voorraadje in van alle goeds dat ons belgenlandje te bieden heeft. Hartig lekker, 't beste van de gewesten... Mij hoort ge niet mopperen de komende dagen !

rottigheid

De ochtend mocht dan beginnen met een heerlijke zuiverheid, deze middag ruimt het plaats voor rottigheid van de smerigste soort. De zoon van de marginale buren is op bezoek, tesamen met zijn hond. Voor wie zich bij "marginale buren" niets kan voorstellen... denk "Walen wonend op een vuilnisbelt". Als schoonheid ligt in het omhelzen van het leven, dan weten deze creaturen zich te vermaken in het compleet tegenovergestelde. De evolutietheorie is hen blijkbaar ontgaan, enige ontwikkeling is hen vreemd. Als zwijnen kruipend door hun modderpoel, zonder een greintje respect voor zichzelf, laat staan hun huisdieren. Zo piept de graatmagere viervoeter al de hele noen om een hapje eten en een likje water. Dat laatste vindt hij tenslotte, aan het einde van zijn metertje touw, op het deksel van een olievat... Mijn ziel huilt.

pur sang

coulis van framboos en acaciahoning * yoghurt met biobanaan * topping van muesli

Ik overslaap me dat het geen naam heeft, alle wekkers ten spijt. En ik heb honger, zo eentje dat je liefst intraveneus wil stillen, zo groot. Slechts één medicijn : een shot vitaminen, recht uit de natuur. Graan van het veld, yoghurt van de koeien in de wei, een banaan van de bioboom, frambozen van een vrijgevige weldoener... clemantijnensapje erbij en een verse dag begint, pur sang.

it's electrifyin'

Deze ochtend levert DHL het voorlaatste onderdeel voor mijn kamperend bestaan: de aansluitkabel voor de caravan. Opdat Estérel onze beschermende cocon vol licht en warmte weze op donkere winterdagen. Toegegeven,  ik popel om terug in Vlaanderen te zijn: te eten, te vieren, te ontmoeten,... de basics van het sociaal dier dat Ellen heet. Spannend allemaal. Gensters goesting spatten van me af. Ongelooflijk hoe energiebommetjes ontstaan met het inslaan van nieuwe wegen. Niet dat Louis er wakker van ligt, van die vonken. Geen hoogspanning te bespeuren, daar op de vloer. Zolang ie maar mee mag, krijgt kortsluiting geen kans.

el niño

Na de hevige sneeuwval en de hevige dooi nadien, valt het hemelwater opnieuw met ongekende hevigheid naar benee. Het stroomt van mijn gezicht, mijn kraag in. Ik krimp wat dieper in de trui, maar tevergeefs: de drup is me voor. Mijn vel blijkt vandaag de kortste weg naar de rivier, alle vestimentaire voorzorgen ten spijt. El Niño amuzeert zich, daarboven. We druipen af, mijn hond en ik, een vermanend vuistje naar de lucht gebarend. Niet dat 't helpt. Dat doen alleen pannenkoeken. Gelukkig regent het nooit in de koekenpan.

zonderzonzonsondergang

tand des tijds

De tand des tijds ... én van een voltallige stamboom houtwormen !

brugse zot

... recept voor de zondagse hoogmis ...

ghostdog

Louis en de Schnee

Ctrl A Delete

Vandaag voel ik me het stadskieken dat alle wetten van de natuur aan haar laars denkt te kunnen lappen. Terwijl de buren de voorbije dagen hamsterden, voorraadjes voor de kachel aanlegden en hun auto met de snuit bergafwaarts parkeerden, heb ik alle voortekenen genegeerd. Want ja: wie in Wallonië woont, lùìstert naar het weerbericht en neemt het voor lief.

Terwijl ik mijn auto -bergopwaarts geparkeerd, jawel- hopeloos vastrijd, komt de overbuur hoofdschuddend naar buiten. Zijn wijze raad "Je moet 'm in de winter altijd bergafwaarts parkeren, anders heb je geen grip" klinkt niet cynisch maar toch hoor ik 'm denken "Dat had ik je een maand geleden toch al verteld, putain?" Ik knik bevestigend, trek hulpeloos mijn schouders op en richt mijn ogen ten hemel. "Zal ik even duwen?" en het antwoord niet afwachtend gooit hij zijn volle gewicht tegen mijn auto aan. Enig gemanipuleer en een zetje verder, bevind ik me terug op de rijbaan. Enfin, ik dénk dat 't de rijbaan is: de weg is weg. Het sneeuwdeken vaagt alle grenzen uit. Alsof alles wat ik weet vannacht werd gereset. Ctrl A Delete. Ik leg me erbij neer en bol de berg af. De verswitte wereld in. Onzeker opzoek naar zekerheden.

wit op wit

minus two

maidentrip

Estérel Freedom & ik

Vandaag was het zover: de sneeuw is gesmolten, de stormwind getemd, de elementen ons gunstig gestemd... Dus laat Estérel zich gewillig aan de haak slaan en beginnen we aan onze kruistocht. Van de zuidelijke- naar de noordelijke grens der koninkrijk. Gehuld in ochtendlijke nevel en gewapend met een waardige traagheid ontglippen we de Franse bossen en paraderen Charleroi, Brussel en Antwerpen voorbij. Om te landen in Sint-Job-in't-Goor.

En toen brak de zon door.

hoop

Op het moment dat alle perspectief verdwijnt en mist je ontheemt, op het moment dat alle pannenkoekenbeslag op is en honger in je poriën kruipt, op het moment dat je denkt "het hart is dood en begraven" ... dàn breekt het blauw door het wolkendek, het groen uit de tak, het zwart in stukken. En bakken we wafels!

woordloos

Er valt zo weinig te zeggen de afgelopen dagen. Het miezert in de lucht, het druilt in Europa. Ik zoek m'n heil in de bossen, beklim een bergflank, ploeter door de zompige dreven, gooi een tak weg, die de hond vervolgens terugbrengt. Ik speur naar een lente-kiem, maar vind alleen winterse zwaarte. Er valt zo weinig te zeggen de afgelopen dagen.

gris

sad sad day, written in the sky

fris

Met zijn lange schaduwen en opdoemende nevel heb ik 'm het liefst : het bos. Het winters woud bij valavond, er gaat soms een tristesse vanuit waarbij de mijne in het niets verdwijnt. Dus zijn we hier graag, op dat moment, op die plek. Hoe grauw je er ook induikt, je komt er fris van terug. Bergen verzet, het hoofd geleegd, de geur van sparrenhars in de snuiter, schouders los gezwaaid, rottigheid de kop ingedrukt. Nu nog een hete mok soep, een boek en de voetjes tegen de stoof. Wie had het over een winterdip ?

bois

pigs shot by paparrazi

Vandaag een stel zwijnen geschoten (met de camera van m'n gsm). Tot dusver mijn meest gewelddadige bosinterventie tot nog toe...

het opkomen van de mist

Traag en klammig koel,

sparren in het zog,

sluit mist de winterdagen.