breakfast of an addict

Denk "togen vol appelsienen" en je waant je in mijn ontbijtkroeg... santé !

nights in white satin

Getroffen door hooikoorts heeft mijn reukorgaan het compleet begeven. Ik ruik niks, smaak nauwelijks wat, mijn luchtpijpdiameter lijkt gereduceerd tot 10% van zijn normale kunnen. Werken in Vlaand'ren-Stressland lijkt daar niet veel goeds aan toe te voegen.

De ommeslag lacht me toe van zodra ik in de bossen van mijn nieuwe stek vertoef. Na de stevige klim om de top van 't pad te bereiken, openen mijn longen zich, kwabben wijd gespreid voor 't intieme rendez-vous met monsieur oxygen. De vochtige geur van dennen dwarrelt als een helende thee uit de lucht.

Ik lijk wel verliefd. Mijn maatje deed afgelopen weekend 'tzelfde verhaal : stekeblind en tot over de oren, één en al "into the good vibes" over die ene. Ik herken die puberale verbondenheid met dit bos. Aan haar voeten een deken van witte bloempjes. Geen idee hoe ze heten. Ik doop ze Nights in White Satin. Als ode aan 't schoon leven, ver weg van the moody blues.

klik hier voor Nights in White Satin, van the Moody Blues

la vie en rose

miniménager

" de vuilbak die nooit vol geraakt "
... ofte hoe Waalse beleidsmakers de kosten van de gemeentelijke onderhoudsdienst beperken ...

mlh on the p

My little house on the prairie... grows!

paparazzi glimp, from 1 km away 

 

bedroom-view

frontdoor & parkingspot

local groceries

mee-eters

Het zonnetje duikt op, de plantjes in de tuin doen 'tzelfde en daar heb je ze : de meeëters! BBQ-en aanstaande zaterdag? Als haantjes de voorsten weigeren ze te wachten tot volgend weekend. Het groen grut dient gedegusteerd nu het nog fris is! Ik kan ze geen ongelijk geven. Wachten is nergens goed voor.

Met een bewogen week achter de rug, een week van euforie en verlossing, overvalt me een moeheid van jewelst. De weerslag, zeg maar. In afwachting van de in-between-jobs-verlofweek, neem ik me voor om nog vier weken alles vollebak te geven om de twee projecten "properkes" af te werken. Mijn energiepeil seint andere signalen uit. "Wachten is geen optie. Het is NU en daarmee basta." Mijn lijf pikt het eeuwig wachten niet langer. De duif in mij heeft gesproken. Ik blijf thuis vandaag, roekoe!

designerding

"ronomat" Michel Henau

Op dagen als deze zit alles mee. Je baas treurt weliswaar om je vertrek, maar begrijpt het allemaal wel. "Dat je kansen moet grijpen als ze zich aandienen," zo klinkt het. Opgelucht dat het eruit is, besluit ik om dan toch maar om die bril te gaan bij de optieker in Halle, het montuur dat me eerder deze week in de vitrine lag toe te lachen. Bij wijze van traktatie aan mezelf spendeer ik mijn middagpauze bij de brillendame van dienst. De aanblik valt helaas tegen wanneer het gewilde ding eindelijk op mijn neusbrug staat. Paniek slaat me om de oren. Want als ik een moeilijk mens ben in 't kiezen van schoenen of schoeisel, noem me dan uitermate onmogelijk als 't op een bril aankomt. "Neemt u rustig de tijd, mevrouw," sust de winkelbediende, "je draagt zo'n ding tenslotte toch een hele tijd, dus 't kan maar beter je goesting zijn." Alsof dat helpt. Ik draag haar op om al het zwarte uit de kast te halen. "Het mag grafisch zijn," duid ik. Kleursels mag ze sowieso skippen. Wat volgt is 'n dozijn varianten op het ray-ban-icoon: erkenbaar maar saai. Gestimuleerd in het hervinden van een creatieve job, wil ik vandaag allesbehalve in 't rijtje lopen. Het RB-repertoire gaat zo nog even door, totdat ze ergens in een onbeduidend laadje duikt en oppert "Misschien is dit wel iets? Belgisch ontwerp, bijzonder van vorm, maar misschien doet ie 't wel ..." Ik ben meteen verkocht. Enkele op-af-op-af-beurten verder staak ik mijn zoektocht. De klanten die ondertussen verveeld geamuzeerd wachten in de winkel beamen het gekozen designermontuur met "leuk, gaat je goed!" Ze vatten 't onbewust perfect samen: het gaat me goed. Hell yeah! I can see clearly now the rain 's gone.

happyhappyjobjoy

*** je vindt er me op de bovenste verdieping (!) vanaf half mei, woehoew ***  

men at work

we

Weekend. Ofte voetjes onder tafel en een fair trade in Merchtem (box M&M's in ruil voor Daniëls-homemade-diner); koko flanel; een jarige hond voor wie de dag niet vroeg genoeg kan beginnen (er dient zowaar gevierd te worden!); grijze haren en geen kat die er om kraait; polderwandelen zonder sjaal; Fabian en de radioreporters; zonlicht bij valavond; een overschotjesovenschotel en een huis vol zuiderse aroma's; een chimay als slaapmuts. Er zijn erger dingen denkbaar. (Morgenochtend opstaan om 5am bijvoorbeeld).

Bodem van gerookt spek met daarop een mengsel van 5 geraspte wortelen, half blik maïs, sojamelk, 2 eieren en veel provincaalse kruiden. Afwerken kort gestoofde ui, feta en tomaat. Klein uur (afgedekt) in oven op 180 graden. Daarna 15 minuten onder de grill.

foel

de blijde boodschap in regio Mechelen

ready for liftoff

Na alweer een sombere dag, tuft mijn witte bouwvakkersbak naar 't zuiden, alwaar 'n supergeïsoleerde vloer ligt te blinken tussen het waals grijs. Twee latten als grondplan. Beloftevol. Ready for liftoff. Een houten vlaai als een ufo die warmdraait alvorens op te stijgen. De kerktoren in't dorp wijst alvast welke richting 't uitgaat. Up, the way is up !

Het kruipkeldergat als voorbode van de vloermat, waarop de hond zal liggen wachten. Wachtend op je verlossende klop op de voordeur, om je vervolgens te trakteren op zijn ieperdepiepoeraaah-onthaal.
Laat 't weekend maar beginnen. Wekelijks. Ginder.

pas de questions

Na de Pas du Ventoux en Pas de Norvège, meld ik u bij deze de beklimming van een nieuwste bergweg in de provincie Namen:

PAS DE QUESTIONS

Gekenmerkt door zijn wolkloze luchten, golvende verzichten en obstakelvrije wegen, is het in dit Ardens heuvelend oord vooral fijn vertoeven omwille zijn goedgehumeurde aannemers. Allen daarheen (morgen, op werfbezoek)!