soepgoot

en toen brak de pot en verdween de kerstsoep in de goot...

kabouterkommeke

Een frisse neus, de haren in de wind, de wangen blozend... en de honger komt vanzelf. Nu de paddestoelen in't land zijn, kon ik niet langer wachten om die kabouterhuizekens in de pot te draaien: risotto al gnomo !

In de pot :

° champignons vierendelen en stoven in een mespunt boter

° kruiden met peper, zout, marjolein en peterselie

° cashewnoten toevoegen en vervolgens champ/cash-pot laten rusten.

In de wok :

° uitjes, look en risotto fruiten in flinke scheut olijfolie

° blussen met rode wijn

° roerbakken en smeuig houden door't toevoegen van kleine kopjes kippenbouillon

° tijdens 't laatste minuutje wat geraspte gruyère er doorheen mengen.

In de buik :

° hey hooo, hey hooo, hey ho hey ho plezier !

paddestoelendans

"Ga maar eens goed wandelen met den hond," adviseerde een studiegezel me vanmiddag. En dus voerde m'n nemo'tje me huiswaarts, sprong de viervoeter uitgelaten de wagen in en trokken we richting bos. Afgelopen weekend verbaasde ik me erover dat er dit jaar zo weinig paddestoelen zijn. "Alsof ze onderdrukt worden door de lange warme nazomer," opperde ik in Bois de la Fagne. Maar niks is minder waar. Terwijl Louis alle bomen markeert als zijnde de zijne, merk ik een stronk overspoelt met een zee van frêle hoedjes op. Als kwalletjes wiegen ze in het woelige wind. Stevig verankerd tegen al dat klimatologisch geweld.

Het zien ervan stemt me tevree: kopje-onder als een fijne plek om te vertoeven, in afwachting van de seizoensverkoop. Want al slingert er zich een allegaartje tegen je aan, vroeg of laat gaat de storm weer liggen en wortelt de rust zich in je bast. Laat maar waaien. Tot dan zit ik in de kast. 

marilyn

... a blink of Marilyn passed through the house, fitting like a glove ...

speculeren

Er werd behoorlijk was gegist, de afgelopen dagen. Over wat de ingrediënten van de verjaardagskoekjes dan wel waren. Wel kijkt en zie en zie mij grif toegeven dat ik den boerenbond (haar boeken althans) wel weet te appreciëren. Meus, Huysentruyt, Herman, Naessens? Niks van, 't was Irmène van den boer van 't schoon erf in d'Akkerstraat die haar zoete geheimen aan me prijsgaf!

Benodigdheden : 1kg zelfrijzende bloem ° 500gr boter ° 350gr witte suiker ° 350gr donkere suiker ° 2 eieren ° snuif kaneel ° likeurglaasje cognac (boerinnen weten zich wel warm te houden in de wintermaanden :-) ° alles kneden tot homogeen deeg ° deegbol nachtje op koele plek laten rusten ° daags nadien opnieuw kneden en tot rol rollen ° schijfjes afsnijden en schikken op met-bloem-bestrooid bakpapier ° 10 minuutjes in oven op 180°C

ressources humaines

link naar "Aan de oevers van de tijd" van Spinvis (for president!)

Bijna eentje verder. De laatste dag van wat morgen "toen ik een jaar jonger was" zal heten. Op één nacht word je een jaar ouder. Relativiteit van leeftijd.

Op die laatste dag een cadeautje gekregen van de medestudenten. Allen in hetzelfde schuitje en gestoord genoeg om ambitie te hebben, goesting om aan zichzelf te werken en hun dada te volgen. Een malbec als dankjewel voor de moeite die ik voor hen deed. (Graag gedaan, schatjes!)

Op die laatste dag ook een stevige wandeling gemaakt met Louis. Gemerkt dat het bos -met enige vertraging maar toch- herfstrood is gekleurd... Maar ook: dat ik die overgang heb gemankeerd. Dat ik even gevangen zat tussen de schil en de citruspers. En er alles weer is uitgewrongen. En ik de climax van 't seizoen heb gemist.

Op die laatste dag thuisgekomen en gemerkt dat citroenen prachtig oud worden. Dat natuurlijke rijkdommen uitputtelijk zijn, zeker als ik in de spiegel kijk. Dat de ontvangen "circus" smaakt en een naam draagt die het allemaal perfect samenvat.

En net op dàt moment pikt iTunes random "aan de oevers van de tijd" eruit. Alsof een fluisterstem je uit Alice-in-Horrorland wekt, je opdist uit "ergens daarbuiten" en terug zet in 't gewone hier en nu.

Zodat ik op die laatste dag kan gaan slapen met een gerust hart.

droombeeld

Soms kan je dat hebben, dat een uitspraak je met verstomming slaat, wetende dat je 'r niet mee instemt maar tegelijkertijd geen stem vindt om ze te weerleggen. Onlangs waaide er weer zo ééntje m'n bovenkamer binnen: "...want geef toe, vanaf 't moment dat je geboren bent, ben je begonnen met doodgaan..." Niet meteen een lolbroek, zo dacht ik. Een waanbeeld, weet ik nu. Want wat anders zijn bijvoorbeeld nieuwe inzichten dan schoppen onder je kont, een schop naar een nieuw begin, een start in een start in een start. En hoe meer starters, hoe voller het weten. Met 'n nieuw inzicht als kers op de verjaardagstaart.

Eikesdalsvatnet, Noorwegen, najaar 2012

overbuurplamuur

Hij heet Rachid of Mohammed of Jamal, verbouwt de overkant van de straat en heeft een moulurenfreak in de familie. Het heeft iets van Vlaamse koterij, maar dan tegen't plafond. Inburgering alom!

spijs en vree

" ... goh ja 't is waar we zouden er eens iets aan moeten doen hé aan dat overgewicht tien kilo d'raf tegen de tijd dat nette haar communie moet doen binnen een half jaar dus ja dat moet toch lukken maar dan moeten we wel een doel voor ogen stellen niewaar iets om naar uit te kijken want zo maanden aan een stuk op dieet nee we noemen het geen dieet want dan houden we het niet vol we noemen het gezond ja we gaan gezond eten in plaats van diëten klinkt veel beter maar soit dat doel dan wat is de beloning  als we tien kilo minder wegen awel als we't halen dan gaan we eens goed gaan eten aaah ja goei idee als we't halen zijn w'r vanaf van al dat gedoe en zijn w'eindelijk gerust ja dan gaan w'ons eens goe laten gaan in spijs en vree ... "

Een mens durft zichzelf al eens in vreemde bochten te wringen om zich 'n etentje in La Paix te gunnen...

bewogen tijden

... dat het zwaar valt bij bewogen tijden stil te staan ...

london calling

London calling ofte de roep van het vakantieboek

deaddaniel

Ouders, ze hebben soms een vreemd gevoel voor humor. Zo ook de mijne. Een tijdje geleden brachten D en ik een bezoekje aan mams&paps, kwestie van het bijbabbelen niet steeds over de telefoon te doen. Nog geen 10 minuten binnen en mams dist een krantenknipsel op uit haar verzameling oud papier: "Hey Ellen, er stond een artikel in de gazet *gniffelgniffel* over Daniël!" en vervolgens barst ze het uit. Paps vervoegt haar in de hilariteit en schuddebuikt zich een breuk. "Allez, fijn om weten mams, dat-ie liegt over z'n leeftijd, met een ander is getrouwd en onder de zoden ligt". D bekijkt 't een beetje meewarig. "Een schoonfamilie lolbroekers, dat ontbrak er nog aan." zie ik 'm ietwat verontrust denken. "Gelukkig is er de hond nog. Trouw tot in der eeuwigheid." Althans, zolang ie kaaskorstjes krijgt.

corniche

De heerlijke no nonsense in zuidelijk Belgenland :
kunst- en vliegwerk om de dakgoot elegant tussen de ramen te construeren ?
Blablablaaah, laisse la passer !

bbb

official opening of the BlackBirthdayBox at 25.11.2011

Sinterklaas is vroeg dit jaar! Want ik ben braaf geweest en wie zoet is krijgt lekkers en zo belandt er plots 'n pakje op de tafel. Alhoewel "plots"... Na zoeken, kijken, bezoeken, kiezen, bestellen, wachten, bellen en passen, zingt iemand in m'n gsm "Mevrouw Temmerman? Uw bestelling is klaar!" en rijden we naar Hasselt alwaar de BlackBirthdayBox ons opwacht. Nu nog 30 dagen aftellen, om het doosje te openen en de duif te ringen, roekoeoeoe!

underground

Aaaahhh, na weken ploeteren in de zandbak, eindelijk vakantie! Tijd om onder te duiken, als een strandworm:  "Je ziet me niet maar ik ben er wél!" Sporen achterlatend, hoopjes creeërend. Zonnigheid zit vooral in jezelf, niet persé aan de hemel. Dus als je wil dat ik terug kom, geef me daar dan redenen toe. Hoopje van hoop. Dat 't allemaal wel losloopt. Erop of eronder. That's the question.

peperkoekenhuizeke

Ergens aan een Vlaamse vaart...

bloemsuikerbollen

Boules de Berlin, ofte decadentie op een zondagochtend in Merksem.

lazy sheepday

driehoeksmeting

Driehoeksmeting in Damme

sm-bug

't lievenheersbeestje op de brandnetel

aka de sm-bug

decomposing train

(c) Björn Sahlberg 

"You can hang me in a bottle like a cat

Let the crows pick me clean but for my hat

Where the wailing of a baby

Meets the footsteps of the dead

We're all mad here

As the devil sticks his flag into the mud

Mrs Carol has run off with Reverend Judd

Hell is such a lonely place

And your big expensive face will never last

And you'll die with the rose still on your lips

And in time the heart-shaped bone that was your hips

And the worms, they will climb the rugged ladder of your spine

We're all mad here

And my eyeballs roll this terrible terrain

And we're all inside a decomposing train

And your eyes will die like fish

And the shore of your face will turn to bone"

WE'RE ALL MAD HERE by T.WAITS

inferno

l'inferno à l'heure bleue

tholense mosselpot

Ingrediënten :
° een gevulde naftbak
° de auto
° ritje naar de bovenburen, Tholen
° laag tij
° mosselpluk for free
° eindje uitwaaien en eetlust kweken
° ritje terug
° iemand die de schelpen kuist
° snipperen van ajuin, look, verse koriander & bieslook
° alles in de pot
° scheut olijfolie en zwarte peper erover heen
° deksel erop
° check
° schudden
° deksel eraf
Smullen!

dogsquash

Some people really believe there's a squash-talent
to be discovered in my dog and try teaching him
the basic moves... (para)olympics, here we come!

zeelandier

camouflangoust

Dé manier om jezelf een ticketje richting kookpot te besparen...

family crabtree

grasshopper

kaasbankje

Kranten hebben haar dagenlang aangekondigd en ja, ze heeft woord gehouden: de zon is gearriveerd! Een mens zou gekke dingen beginnen doen om het meeste uit haar te halen. "We moeten 'r van profiteren, zolang da't duurt, niewaar".

Al schuilt het meeste dikwijls in 't minste. Een bezoek aan de bakker om 15u. "Wat hebt ge nog?" "Twee stokbrooë" "Geef maar mee!" Vervolgens een halt in de koelafdeling van Colruyt. Om wat later in centrum Brussel doch tussen de koebeesten -'t Moeras van Jette (no kiddin')- je boodschappentast uit te laden op een bankje. Je nestelt je in de nazomer. De hond doet idem in jouw schaduw. Je keuvelt met je lief over lief&leed van d'afgelopen week. Je smikkelt wat af. Aanschouwt 't een beetje. Een werkweek achterlaten is als 'n kaasplankje: smeuïg lekker.

Sinds een klein jaar dwarrelt er een weetje om me heen. Een weetje. Het hangt als een spinnetje aan een draadje en het laat nooit los. Soms, als je heel hard rent, vergeet je dat het er is, al slingert het als gek achter je aan. Want je gaat hard hard hard, ja, leuk leuk leuk, op de roetsjbaan van pretpark Life. Geen nood aan weetjes dan, want Life is Fun. Tot plots iemand een muur voor je optrekt. Of een verzameling muren. Of je zelfs helemaal rondomrond inmetselt en je geen weg meer uit kan. Dan sta je daar. Even stil te wezen, want die ander houdt niet van "vooruit" en wil eerder wat terplekke aanmodderen. Het botsen van culturen. En dan piept ie op. Dan bengelt dat weetje met een pootje aan het draadje aan de punt van je jas. Klautert langs je mauw omhoog. Kruipt in je oor en fluistert haast onhoorbaar "alles komt altijd goed". Baant zich een weg verder door naar binnen toe. Trekt je mondhoeken omhoog. Blaast in de kolen en stookt het vuur weer op. Een rookpluim als voorbode van wat nieuws. Een warme golfstroom die je -licht als een veertje- hogerop tilt. Uit de marginaliteit die muren met zich meebrengen. Laat maar staan die nieuwe ruïnes, maar mij niet gezien. Ik? Ik zit in mijn vliegmachien!

dzjiezus the return

Na een potje verstoppertje spelen...

... is ie terug van weggeweest: Dzjiezus, de huistuin&keukenkruisspin !

fading memories

Fading memories

and

Photoshop spielerei.