 |
| link naar "Aan de oevers van de tijd" van Spinvis (for president!) |
Bijna eentje verder. De laatste dag van wat morgen "toen ik een jaar jonger was" zal heten. Op één nacht word je een jaar ouder. Relativiteit van leeftijd.
Op die laatste dag een cadeautje gekregen van de medestudenten. Allen in hetzelfde schuitje en gestoord genoeg om ambitie te hebben, goesting om aan zichzelf te werken en hun dada te volgen. Een malbec als dankjewel voor de moeite die ik voor hen deed. (Graag gedaan, schatjes!)
Op die laatste dag ook een stevige wandeling gemaakt met Louis. Gemerkt dat het bos -met enige vertraging maar toch- herfstrood is gekleurd... Maar ook: dat ik die overgang heb gemankeerd. Dat ik even gevangen zat tussen de schil en de citruspers. En er alles weer is uitgewrongen. En ik de climax van 't seizoen heb gemist.
Op die laatste dag thuisgekomen en gemerkt dat citroenen prachtig oud worden. Dat natuurlijke rijkdommen uitputtelijk zijn, zeker als ik in de spiegel kijk. Dat de ontvangen "circus" smaakt en een naam draagt die het allemaal perfect samenvat.
En net op dàt moment pikt iTunes random "aan de oevers van de tijd" eruit. Alsof een fluisterstem je uit Alice-in-Horrorland wekt, je opdist uit "ergens daarbuiten" en terug zet in 't gewone hier en nu.
Zodat ik op die laatste dag kan gaan slapen met een gerust hart.