augurkenslasoep

De moestuin. Augurken groeien er dat 't een lieve lust is, maar wat doet een mens in het dagelijks leven zoal met die dingen? Rauw in een slaatje zijn ze niet om over naar huis te schrijven. Opleggen in't zuur is zo cliché. Dan maar de soep in, samen met een ajuintje en een halve krop sla. Het brouwsel is heerlijk en felgroen en smaakt naar meer. Dus heb ik meteen de hele pot opgesloeberd. Mocht je me één dezer op een bezem voorbij zien vliegen, dan heb je één van de bijwerkingen van augurkenslasoep ontdekt. In tijden van eenzame opsluiting doet men al eens gekke dingen. So what... Santé !

oh my dears

De afgelopen weken twijfelden de ranke stengels nog, maar nu, na enkele stevige stortbuien, ploppen de knoppen van het voluptueuze vingerhoedskruid zonder gêne open. Weelderig paars wiegen ze in de wind. Bijen buzzen van het ene kolkje naar het andere. En hoewel het ze met velen zijn, is het verdomd moeilijk om het nectarvolkje te fotograferen. Zéker met een enthousiaste jachthond in de buurt. Ik zoem met m'n lens van links naar rechts, zoek als een cycloop naar het perfecte kadrement. Ik blijf wat op mijn honger zitten, dé foto komt er niet van. Tot ik verop -nauwelijks hoorbaar- een takje hoor kraken. Ik stel m'n blik een kwartslag bij en zie... een reetje poseren. Doorgaans bijzonder schichtig en -als ze een zweem van je opvangen- nemen ze de benen nog vóór je een glimp van ze krijgt. Maar niet vandaag: ik krijg alle tijd om te gluren, minutenlang. En wanneer ik denk "wat een zalige elegantie!", wordt m'n voyeurisme beloond met een tweede reetje dat aan komt kuieren. Oh my dears, het vinden wat je niet zoekt, het smaakt als honing op m'n ziel.

kam-pioenen

 Soezend onder de parasol, vullen de pioenen de lucht met hun heerlijke aroma.

Weelderig wuivend in de wind, de helden van m'n Waalse tuintje.

 

la vie en rose

streepje zon

brood in wording

buzz lightyear

Sinds twee dagen hebben we een nieuwe huisgenoot. Ik krijg niet genoeg van 'm: hoe hij stuntelig door de woonkamer vliegt, zich geen blijf weet met zijn XL-poten, ongecontroleerde salto's rond de lampen buitelt, zijn lichtfetish achterna, ... en dan plots -alle wetten der gravitatie negerend- op de muur strandt, als een ongelukje dat al bij al wel bevalt. Hoewel de hond niet overtuigd is, beslis ik dat hij mag blijven, daar op de Costa Blanca. Zolang hij de social distance maar respecteert en m'n mojito met rust laat.

zonevreemde bouwsels

Gisteren was ik dolletjes over mijn voedselbos in wording. De kabouters hebben blijkbaar lucht gekregen van m'n enthousiasme over dat vruchtbare walhallah, daar op de vensterbank... Vannacht hebben ze er stiekem twee zonevreemde bouwsels geconstrueerd !

de Steven heeft 't gezegd

Omdat goeie voornemens nooit te laat zijn en omdat het covid-team eerder deze week redelijk duidelijk was over het belang ervan : een poging om mijn weegschaal niet langer te folteren met 15kg overgewicht.

Alle support en tips voor de komende weken, maanden, ... zijn meer dan welkom !

Powerbrunch :

* 1 bio-banaan

* 1 handje Belgische aardbeien

* 200 ml bio-yoghurt

* muesli

zaailingen

micro-voedselbos

kaalslag

soupe de chouchou-fleur

In tijden van isolement tellen fijne herinneringen dubbel en dik. Zo ook de heerlijke bloemkoolsoep die m'n maatjes me een maandje geleden voorschotelden. Eentje zonder copyrights, dus sla ik aan het imiteren... Thanks again boys! xx

Klompje boter, ajuin, bloemkool, bouillon, scheutje melk en afwerken met garnaaltjes & peterselie.

prefabulous

Terwijl ik het vorige zondag moest stellen met speculooskoekjes, heb ik mezelf de afgelopen week getraind in vooruitziendheid en diepvrieskoffiekoekjes gescoord in de lokale supermarkt. Viennoiserie heet dat hier. Van Vienna, weetjewel. Op de vertrouwde Waalse heuvelflank vult mijn huisje zich met zoete aroma's van koffie en vers gebak. Het vakantiegevoel rijst in de oven. 't Zuiden(van'tLand)rijk waant zich even Oostenrijk... en gezien de voorraad in de diepvries, kunnen we nog vlotjes twee maanden op verlof !

treesome

treesome ... een boom, een hond en ik

bathroom with a view

zondags geluk

Zondagochtend. Ik draai me nog eens om in bed. Dat ik er niet uit hoef is het enige besef dat vanuit de buitenwereld doordringt in mijn slaapkop. De volgende gedachte: "Mmmm, ik wil een koffiekoek". Dat goestingske schudt me abrupt wakker. Er is geen koffiekoek. Ik mag niet om een koffiekoek. Een koffiekoek is op 22 maart 2020 niet essentieel genoeg om buiten te komen. Een tristesse overvalt me. "Komaan, Temmerman, verman u!" Desalniettemin staat er één woord op repeat in mijn hoofd. Koffiekoek. Koffiekoek. Koffiekoek. Koffiekoek. KOFFIEKOEK! De hond kijkt me niet begrijpend aan: "Wat is het probleem, we hebben toch Cesar'kes in huis?" Ik zoek in de voorraadkast haar favoriete ingeblikte stoverij en vind er achterin een vergeten schat ... een rijtje speculoos ! Even later smakt de hond zich een breuk en sop ik het ene koekje na het andere in mijn hete mok koffie. Een kinderlijk geluk overvalt me. Alles komt goed.

fan des fagnes

la vie lente

Thuis. Waar ellentriek stopt, het bos begint en traagheid gedijt.

a pint of sunshine

... Goe begonnen is half gewonnen ...

appelsien + clementine + slowjuicer = schol !