Sinds twee dagen hebben we een nieuwe huisgenoot. Ik krijg niet genoeg van 'm: hoe hij stuntelig door de woonkamer vliegt, zich geen blijf weet met zijn XL-poten, ongecontroleerde salto's rond de lampen buitelt, zijn lichtfetish achterna, ... en dan plots -alle wetten der gravitatie negerend- op de muur strandt, als een ongelukje dat al bij al wel bevalt. Hoewel de hond niet overtuigd is, beslis ik dat hij mag blijven, daar op de Costa Blanca. Zolang hij de social distance maar respecteert en m'n mojito met rust laat.