Deze nacht is het dorpsgezicht bevroren en verworden tot oude postkaart. We banen ons een weg door decimeters sneeuw, de hond en ik. Op naar mijn habbekrats hof: plek van verdwaalde diepvriesgroenten en een gieter in winterslaap, ijzig en verstild.
De tuin als tabula rasa, een blanke slaapkamer waar dromen rijpen en kleuren ontkiemen. De lente mag nu nog zijn kat sturen, binnenkort staat het er vol moestuinbedjes van plezier. Een bijenbordeel... moet kunnen in 2017!
