De laatste dagen verlof. Mijn lome hond mag dan wel in hongerstaking zijn -dat ie vanaf maandag de dag solo moet doorbrengen vindt hij maar niks-, de Ardeense flanken bruisen van energie. Alles sjilpt in de bossen. De grond scheurt open, frisse creaturen ontplooien zich in het zachtwarme schijnsel van de zon. Nu nog prematuur, maar binnen enkele maanden in de fleur van hun leven. Zelfs in mijn plantenbakken groeten de aardlingen me: "Hi there, here we are, small for now, but thinking big!" Iets vertelt me dat dit seizoen iets geweldigs voor me in petto heeft...