stilte voor de storm

stilleven

een tafel, twee stoelen, een lichtgevende boom en een putteke

zee(p)sop

undercovercrab

Terwijl de bonte paradijsvogels onder de krabben je aandacht afleiden met hun kleurenpracht, kruipen de onopvallende griezels in de richting van mijn tenen. Van links en van rechts komen de snoodaards aangetrippeld. Stiekum maar strategisch synchroon. En als je beweegt, doen ze "Freeze!": verdwijnend in hun achtergrond, vanwaar ze hun invasie wat bijsturen. Risk onder geleedpotigen ... ze hebben duidelijk de kaart van Europa getrokken.

gomera

loze vissers

as much as you can sea

lost in translation

order!

bic

geelzucht

Wanneer zelfs geel niet meer helpt om de boel op te leuken...

duel

surimi

hörmann

lavaland

santasurf

 Ooit al eens nagedacht over waar Santa uithangt, daags nadien ? 

... Tenerife, op een surfplank ...

soirée colorée

ten velde

horen zien en zwijgen

bosduifbos

plumeau sans oiseau 

de werken-op-zaterdag-ofwa?-blik

De hele ochtend wurmt hij zich onder mijn bureautje, gaat op mijn voeten liggen, jammert, gaat verliggen, zucht diep. Tot hij op het idee komt een wedstrijdje staren te houden. Er is geen ontkomen aan: de priemende werken-op-zaterdag-ofwa?-blik van mijn viervoeter. "Bouwaanvraag of niet, het bos moet en zal bezocht worden. Stel je voor dat het verdwenen zou zijn, zomaar, plots en zonder te verwittigen?" Ik heb geen verweer tegen zijn stil protest.

Rebellerende honden, this must be La Wallonie! 

kaboutercommune

Het is weer zover: de bouwwoede van de kabouters steekt de kop op, soms op schaal van een gehuchtje, dan weer als een heuse commune. Met Darth Vader om alles in goede banen te leiden...

agent orange

Deze zondag overheerst de zwaargrijze lucht. De enige kleur die in het oog springt, is het fluo-roze dat aankondigt dat de jagers vandaag op middeleeuwse wijze de zwijnen overhoop gaan knallen. We mogen het bos niet in.
Dus blijven we binnen, schrijven een beetje, stoven een potje bijeen. Met een wild allegaartje kleur, edoch zonder zwijn. Iedereen content.

huisjesslakkenhuis

Naast de spinnenwebbreiers, zijn de slakken deze ochtend op het appel. Abstracte patronen tekenend en punten verbindend waarbij de logica ver zoek is. Mijn gevel als canvas. Ik laat betijen. Zolang ze mijn leien maar niet verkassen naar één of andere gallerij.

dwarsbomen

Elke weekend duik ik de Waalse bossen in. En de laatste weken spelen die met mijn voeten. Telkens verwacht ik me aan duizend tinten geel-oranje-rood-bruin. Maar niks daarvan dit jaar. De stammen blijven hardnekkig vasthouden aan hun overjaars groen. Herfst wordt dit jaar weggestemd, gedwarsboomd, als was het een verdrag met Canada...

soirée rosée

"In. Gods. Naam. Als daar niks te beleven valt, wat dòè je dan zo'n heel weekend in de Ardennen?" Die vraag krijg ik om de x-aantal weken voorgeschoteld. Vandaag wederom, aan de telefoon. En dan sla ik mijn ogen ten hemel, vanop mijn balkonnetje. "Kijken, naar de roze wolken, tegen 't plafond," antwoord ik waarheidsgetrouw. Aan de andere kant van de lijn verklapt het stilzwijgen "dat ze me kwijt zijn". Tsja, wat kan ik zeggen?

enlightened mind in the spooky woods

forêt enchantée

Soms zijn er zoveel stammen dat zelfs de software die mijn foto's aan elkaar plakt de bomen door het bos niet meer ziet... en ze tweeling-twijgen tevoorschijn tovert.

réveil

zorro is in the air

sound of silence

Bois de Gonrieux en de stilte voor de jacht

redderloos

Ze staan er, her en der, en doen me denken aan het zwembad. Even is de badmeester weg, maar weldra komt ie weer. "Eilaa! Niet lopen!!! Eila eilaaa, gij daar met de rode badmuts, nu ophouden met spetteren, nu!"

Gelukkig nemen mijn gedachten als eens een loopje met mezelf. Want hier màg je rennen en spetteren en kopje-onder-gaan. Het zwembos, redderloos, het is er fijn vertoeven.

walk on the wild side

hottie at home

Het eerste vuur is gearriveerd. Nu nog najaarse stormen in de bossen, eekhoorntjesbrood op de grill, everzwijnen op mijn bord en boeken op de sofa, Ofte, herfst ... ? We zijn er klaar voor!

easy

Na het mentaal slopende opbouwen van mijn nieuwe stek, reserveer ik de oktoberse weekends voor een portie "me-time". Op naar Wallonië dus. Aldaar, bij het banen van een weg doorheen mijn moestuin, ontdek ik een najaarse scheut warmoes. Ik maak er verse pizza van, zes spieën die amper de tijd krijgen op de snijplank te liggen. Na het piano-huiswerk oefen ik mijn stem met "Summertime, and the living is easy...". Alsof ik de zomer ermee zou kunnen terugvorderen. De zon antwoordt met een warm lichtspel, verglijdend op de muren. De reflectie van heerlijk thuiskomen: het trage leven op het ritme van de natuur.