"In. Gods. Naam. Als daar niks te beleven valt, wat dòè je dan zo'n heel weekend in de Ardennen?" Die vraag krijg ik om de x-aantal weken voorgeschoteld. Vandaag wederom, aan de telefoon. En dan sla ik mijn ogen ten hemel, vanop mijn balkonnetje. "Kijken, naar de roze wolken, tegen 't plafond," antwoord ik waarheidsgetrouw. Aan de andere kant van de lijn verklapt het stilzwijgen "dat ze me kwijt zijn". Tsja, wat kan ik zeggen?