De hele ochtend wurmt hij zich onder mijn bureautje, gaat op mijn voeten liggen, jammert, gaat verliggen, zucht diep. Tot hij op het idee komt een wedstrijdje staren te houden. Er is geen ontkomen aan: de priemende werken-op-zaterdag-ofwa?-blik van mijn viervoeter. "Bouwaanvraag of niet, het bos moet en zal bezocht worden. Stel je voor dat het verdwenen zou zijn, zomaar, plots en zonder te verwittigen?" Ik heb geen verweer tegen zijn stil protest.
Rebellerende honden, this must be La Wallonie!