Ze staan er, her en der, en doen me denken aan het zwembad. Even is de badmeester weg, maar weldra komt ie weer. "Eilaa! Niet lopen!!! Eila eilaaa, gij daar met de rode badmuts, nu ophouden met spetteren, nu!"
Gelukkig nemen mijn gedachten als eens een loopje met mezelf. Want hier màg je rennen en spetteren en kopje-onder-gaan. Het zwembos, redderloos, het is er fijn vertoeven.