Na het mentaal slopende opbouwen van mijn nieuwe stek, reserveer ik de oktoberse weekends voor een portie "me-time". Op naar Wallonië dus. Aldaar, bij het banen van een weg doorheen mijn moestuin, ontdek ik een najaarse scheut warmoes. Ik maak er verse pizza van, zes spieën die amper de tijd krijgen op de snijplank te liggen. Na het piano-huiswerk oefen ik mijn stem met "Summertime, and the living is easy...". Alsof ik de zomer ermee zou kunnen terugvorderen. De zon antwoordt met een warm lichtspel, verglijdend op de muren. De reflectie van heerlijk thuiskomen: het trage leven op het ritme van de natuur.
