"Dat het nu al tien dagen non-stop duurt, altijd maar dat werken," lijkt mijn hond te pruilen wanneer hij vaststelt dat ik alweer de hele dag achter de laptop doorbreng. Hij kan dat, pruilen, als de beste. En als er naast mijn laptop een doos speculoos staat, doet ie er wat gekwijl bovenop. Ik bedenk dat het gauw weer donker wordt en geef toe aan de pruiler. De druilerig grijze dag wordt een explosie van kleur. Monsieur Louis leeft zich uit, heen en weer hossend door het morsige tapijtje bladeren. "Happy happy joy joy," sprankelt in de ogen. Iedereen content.
