 |
| De vroege knolamaniet (bevat het dodelijk gif amanitine) |
Van zodra ze staan te pronken tussen het dor gebladerte krijg ik weer zin om een paar exemplaren te plukken en te bakken, met wat look en peper en peterselie, op een toastje, njumm! Maar ik ken het soort te weinig om ze te vertrouwen. Als bekende gezichten die onschuldig lachend een dolk in je rug/spijsvertering zouden steken. Vandaag tref ik enkele witte schoonheden aan. Behalve wat foto's, trek ik niks. Al een geluk: volgens m'n boekje zijn deze schatjes no-go-paddo's!