Is het dementie? Ik weet het niet, maar soms weet ik mezelf te verrassen met het vergeten van welomlijnde plannen... Zo boekte ik een maand geleden een break naar het binnenland van de Costa Brava. Geef toe, als je aan Costa Brava denkt doemt een twee-kilometer-brede kuststrook op, afgezoomd door geklimatiseerde appartementjes en blingbling hotels, des zomers bezet door West-Europa, en bij uitbreiding ook des winters, als je focust op Lloret de Mar. Dus in mijn hunker naar "goed weer, zuiderse keuken en cultuur, nabijheid van zee, doch zonder de bingo-banaliteit" boek ik een dikke week Catalaans platteland, kwestie van de horizon te verruimen.
Ondertussen: ik werk werk werk, vecht -in mijn zoektocht naar een tijdelijk huurhuisje op mechelse bodem- tegen de hypocrisie van de immobiliënmarkt, probeer een aannemer te versieren om mijn nieuwbouwproject (lett.) van de grond te krijgen. Alles móét en zàl en is en ... De verstikkende dwangmatigheden waardoor Vlamingen zichzelf zo makkelijk laten vangen, het is me niet vreemd.
Vanmorgen vertrek ik met een print-out van de boeking richting Spanje. Het is zover, eindelijk verlof. Het wat en hoe ben ik compleet vergeten. "Rabioses 5, Cruilles Girona" zo zegt Agnès van de Google-gps, "is het doel van de dag." Wat dat dan ook wezen mag.
Na 12 uren autostradestrijken, arriveer ik op mijn bestemming en valt mijn gedateerde frank: ik heb "turismo rural" geboekt. Lees: een jong stel boeren heeft zes kamers op overschot en beslist daar lucratief mee om te gaan. Ik word overweldigd door deze pure levensvorm: een zandige hobbeldreef herinnert me aan het geluk van het rijden in een werfautootje; de alom tegenwoordige stalgeur katapulteert me in "de elementen" die de natuur rijk is; de boer transformeert tot kok door simpelweg een witte schort voor te binden, zodat hij de vers geplukte boontje en dito tomaatjes en komkommers tot heerlijke salades kan omploegen; het dak net onder m'n terrasje is een wildgroei van terracotta-tinten en mossige interacties.
Ik ben nog maar amper 4 uren geland, en nu al overweldigt Catalonië als een golfslag die uit het niks komt opdoemen: verrassend zuiverend.
Benieuwd wat er gebeurd als ik hier een hele week vertoef...
