 |
| Louis Quatorze et sa monarchie absolue |
Als ik naar de lucht kijk, heb ik meer dan goesting om er mijn portie kleurpotloden op los te laten: grijs alom. Maar mijn benen zijn te kort en dus blijf ik maar wat in mijn zeteltje hangen. Het weerhoudt mijn hond echter niet om zijn natte neus tegen de venster te duwen, richtinggevend. De plek waar hij spelen wil: de tuin. Vooral nu er een beetje "volume" is ontstaan in de wildgroei aan planten: wat heerlijker dan rennen rond een veldje zonnebloemen en 'n baasje dat hem net niet te pakken krijgt (met haar korte beentjes)? Vandaag waant hij zich -gewapend met 'n stok tussen de tanden- onoverwinnelijk. Louis, de zonnekoning in zijn mini-Versailles.