Ik kan mezelf deze ochtend pas tot opstaan bewegen op het ogenblik dat het middaguur reeds geslagen is. Vandaag, op moederkesdag, word ik verondersteld me slecht te voelen: kindloos. Want ja, ik viel achterover van de radiospot die DeMorgen enkele dagen geleden over ongewild kinderloze vrouwen lanceerde. De ernstige stem sprak over de één-op-tien vrouwen alsof het een soort betreft die net getroffen werd door een Nepalese aardbeving. Allez lap, dacht ik, nóg maar eens een voorbeeld van hoe we constant schroom & scrupules worden aangepraat. Over wat we niet hebben (en de anderen schijnbaar wél). Nu "de perfecte maten" en "het ideale gewicht" wat uitgemolken leken, moest er toch iets anders verzonnen worden om ons -zielige geiten- slecht over te voelen, toch?
Hebben hebben hebben. Ik heb niets op dit middaguur. Of toch, twee dingen: een frigo wegkwijnende overschotjes en honger. Ik voel me ter plekke rijk worden. Wat houdt me tegen om ontbijt te skippen en meteen voor 'n diner te gaan. De luxe! Alle ingrediënten van de koelkast moeten eraan geloven. Hetzelfde voor de eerste tuinoogst. Mijn château'tje op de heuvelflank vult zich met heerlijke aroma's, uit het niets. Een bodempje wijn als toemaatje. Ik heb niks en toch alles, hier, in mijn kasteel van plezier.
