Na het maken van limoncello, het eten van homemade bavarois, het lummelen zoals dat hoort op een zondag, lokt de zon ons naar buiten. Voor een portie vitamine D. We stappen de dorpsweg op, genieten, leven. Ik eet met met mijn ogen (en Louis met zijn neus). Gretig. De negatieve vibes die mijn pad de voorbije week kruisten, lijken weer ver achter me. Ik houd koers, immuun voor doemdenkerij. Murphy à l'inverse : als het goed kàn gaan, zàl het goed gaan. Laat de nieuwe week maar komen. Merci d'avance.
