krokuskus

Vanochtend staat de hond te kwispelen aan de venster. Zoals elke ochtend. Zijn enthousiasme om de tuin te inspecteren is gretig. Elke dag opnieuw betreedt ie het hofje alsof 't zijn eerste keer is, omringd door een aura van "ahaaa!". In winterdagen doet hij geen moeite me mee te loodsen. Ik steek ondertussen liever de kachel aan. Behalve vandaag. Zijn spring-in-t-veld-gehalte tesamen met het priemend ochtendzonnetje is zo uitnodigend dat ik hem vergezel op zijn inspectieronde. Het loont. De natuur trakteert me op een lente-kus: winterswit en warmoranje, de eerste bloem. Geen kachel nodig vandaag.