 |
| * spinaziepatatjes onder een krokantje van bladerdeeg * |
De afgelopen dagen doet het raderwerk onder de hersenpan weer overuren: het raast maar door, de godganse dag lang. Een fortuin zou ik willen geven aan een maandje niksen, in mijn eentje, in alle rust. Rust? In welke rayon van welke supermarkt vind ik die? X-dagen overleefd. Misschien moet ik 't een beetje als een renaissance zien, een nieuwe start. Goed plan. Niet meer tegen- maar voorvechten. Voor mezelf. Ik moet plots aan Geert denken, en zijn enthousiasme over het Stiltehuis. Als ik nu eens start met een dagje stilwezen in d'Ardennen, om dat gekke hoofd leeg te maken? En vaste yoga-dagen in mijn agenda'tje blokkeer, om mijn rug te deblokkeren? Mister wederhelft vindt dat prima. Als ik vraag wat hij vooral wil, dan antwoordt hij "looooove!". In't nieuwe jaar. Morgen en overmorgen en de dagen erna. En op zijn bord, vanavond. Dus bakt de oven een goudbruin kantje aan zijn wensen. Smeuige meligheid onder een koekje van bladerdeeg. Ik mag 't wel. Hij ook. En terwijl hij sneller eet dan het licht, overvalt me een traagheid, de mogelijkheid om stil te vallen. Nu nog temidden van de storm, maar de switch binnen handbereik. Alsof ik net de off-knop op de afstandsbediening heb gevonden. Niks op teevee? Weg ermee! Regelmatig zappen is zo slecht nog niet...