Ik vraag me af wanneer het zoeken stopt en het aanvaarden aanvangt. In de file onderweg naar huis hoor ik "de Betty's" in het voorprogramma van Muze: een dozijn dementerenden, hun kleinkinderen, de mantelzorg en een cover van een hippe band. Een vol sportpaleis pinkt een traantje weg. Mantelzorg. Het klinkt een beetje als "schoorsteenveger": als je niet helemaal meer mee bent in de tijd, dan vegen we je wel bijeen, zodat je toch iets meer bent dan een hoopje verdriet. Het zou wel eens stoffig kunnen worden, stel je voor?!? Want geef toe: bij het woord mantelzorg denk je steevast aan aanverwanten en hun miskenning van dementie: het niet aanvaarden van ouder worden. Weigeren dat vergeten mag. Het ontkennen dat een leefwereld naast de onze (de geijkte!) ok is. Leven en laten leven? Ho maar! De talrijke getuigenissen op StuBru in MusicForLife voeden de gedachte : als ik de zoveelste West-Vlaamse deerne hoor jammeren over de laatste maanden van haar oma en haar aanmerende verstand, dan denk ik dat het vooral de deerne is die om aandacht schreeuwt. Het draait niet om de dementie die we "niet mogen vergeten". Arm Vlaand'ren. Wanneer gaan we eindelijk eens om met al onze gebreken, de afbraak van onszelve, het uitdovend gestel ? Misschien brengt het einde der tijden wel soelaas. Kentering. Was het maar al vrijdag...
 |
| klik hier voor audiolink Feist "Caught a Long Wind" |
Little bird have you got a key?
Where will you go?
Keep yourself afloat
Feeling old until the wings unfolded
Caught me a long wind
Where will we go?
Keep ourselves afloat
I caught a long wind
A long life wind
I got to know the sky
But it didn't know me
Got to see the light
And land on top of the sea
And be the bird, be the key
And now the current tells
What the wave withheld
And then the lightning say
Oh where light will lay
Where will you go?
Keep yourself afloat
I caught a long wind
A long life wind
Like a swallow
A night owl
A little chickadee
Sad sparrow
Good morning bird
Good nightingale
I took a deep breath
And caught a long wind