pomme pidom

250 gram zelfrijzende bloem * 4 eieren * 160 gram boter
250 gram suiker * 2 pakjes vanillesuiker * 4 appels
mengen
bakvorm invetten en bepoederen met bloem
 uurtje op 180 graden

dogmail

En dan wordt ik argwanend, wanneer zelfs de hond post krijgt. What's next? Een gsm-factuur? Een belastingsaangifte? Een verkeersboete?

De tijd dat huisdieren thuisblijven en gedwee wachten op je terugkomst is blijkbaar vervlogen: heden gaan de viervoeters stiekum shoppen met je bankkaart, of surfen de hele dag op't net, me dunkt!

tai chi(may)

Een foldertje over tai chi in de brievenbus. "...de langzame bewegingen, die vanuit de buik en vooral zeer ontspannen uitgevoerd worden, zijn kenmerkend voor tai chi. Daarbij is het behouden van het eigen evenwicht van groot belang..."

Ik bedenk dat ik mijn gevechtjes wel in het bos zal uitspelen. Gewapend met een tak die steeds weer terugkomt als je'm weggooit. Onder het beschermend bladerdek waaruit rupsjes vallen als fluwelen druppels. Of bij de trappisten, waar een minou monastique je -schurkend tegen je been- welkom heet: "Ik ken je niet maar wat geeft het, miauw? La gentillesse, c'est bon pour la santé!" Allez, schol! Turend naar een zonsondergang die dat wat was in de as lijkt te leggen. Waarna koelte thuiskomt in de nacht, zuivert en 't piekeren doet verpozen tussen niet en nooit geweest.

  

troostaard

Voet om zeep en negen dagen zagen verder.

Met mankementen valt en staat je dag.

Troostaards brengen troosttaart.

En nog eens.

En nog eens.

Geen denken aan weerstaan.

Want als zoetjes rondhollen geen optie is,

kan je 'r maar beter in bijten.

Leven als een suikerspin,

't bevalt me wel. 

Creatie van de koekjesfee, aka de immer vrolijke stagiair Sofie.

Creatie van Ludo, een Wolvertemse bakker.

Creatie van de bakker op 't eind van de straat,
recht op d'ontbijttafel in den Hof van Ellen(de).

sleeping beauty

17u00: "Het verkeer in en rond Antwerpen verloopt chaotisch," weet de radiostem me te vertellen. "Indien niet dringend kunt u uw rit richting Antwerpen beter uitstellen tot na 21u00," vervolledigt ze. Een vrijkaart voor enkele uren fileleed, vooral wanneer je in Brussel-Zuid vertoeft en maar eigenlijk in Antwerpen-Noord wordt verwacht.

Al snel de reflex gevonden om de verkeersinterrupties op de autoradio uit te schakelen en te zappen naar een rustiger deuntje ter vulling van mijn 3 kuub tellende habitat op wielen.

Wat klassieks komt onverschillig de boxen uitgevloeid. Gedachten dwalen af. Hier bollen we dan met z'n allen. Of nee, van enig gevoel van verbondenheid is geen sprake. Mijn blikveld registreert enkel enkelingen. "GodverdeGodver, 't is weer van datte," liplees ik mijn buur. Misschien maar mijn blik bijhouden, binnen de contouren van mijn wandelend rijtuig. Gedachten verdwalen opnieuw.

"De zon schijnt, oh, fijn..." En op dat ogenblik slaat een mij onbekende pianist de eerste noten aan van "Pavane de la belle au bois dormant" uit Ma Mère l'Oye van Ravel. Alsof mijn dagdromerij plots klank krijgt in mijn microcosmosje. Verlaten wordt de weg en weg is het nu. Automatische piloot op wolkjes.

Ik vermoed dat Maurice zou schaterlachen bij 't zien van onze geciviliseerde idiotrie...

Scenes from an abandoned music video, posted with vodpod

frêle

Stilte na de storm. Een feestje is overgewaaid, de troep geruimd, de schade nihil. Alles valt weer in zijn plooi, de routine van een nieuwbakken week staat op je dorpel, wachtend om de voorspelbare alledaagsheid te bevestigen.

Bloemen gekregen van vrienden. Snel snel een vaas in. Nu pas de tijd om ze te zíén. Hun frêle blaadjes, in kleur en textuur, treffen me als een donderslag bij heldere hemel. Met hun teder-wit-op-zachtroos-blozen komen ze me bekend voor. Hoe dikwijls gebeurt het dat je je herkent in bloemen, niet om hun weelderige-bos-gehalte, maar om hun kwetsbaarheid? Daar sta je dan, na opnieuw en opnieuw van hot naar her geslingerd te worden, vind je jezelf verstild, wat wankel met je voeten tastend naar een bodem. Fragiel wuivend in een lentebries. "Ik sta hier maar wat te staan. Doe ik het goed? Is het dit? Is er meer? Is meer beter?" 

Een spinnetje wuift mee, in het ijle, spint een webje, in je fragiele kruin. "Houvast, 't is gemakkelijk als je achtpoter bent," en ik waggel verder op mijn gehavend onderstel.

aperitief van thuis

Een zonovergoten weekend.

Een verzameling vrienden.
Een uitgelaten hond.
Een uitgelatener sfeer.
Een grill en grillades.
Een pot hevige homemade looksaus.
Een eirbeesbommeke (twee sauslepels) plus
Een paar klompjes ijs en
Een australische bubbelwijn als aanvulling, ofte tesamen:
Een aperitief van 't huis.
Thuis.
Is waar mijn stella* valt en staat.

* As a name, Stella is the feminine version
of the male Greek name Stelios
which probably originates from the Greek
"stylos" or "styli" or "style".
(bron: wikipedia)