Een foldertje over tai chi in de brievenbus. "...de langzame bewegingen, die vanuit de buik en vooral zeer ontspannen uitgevoerd worden, zijn kenmerkend voor tai chi. Daarbij is het behouden van het eigen evenwicht van groot belang..."
Ik bedenk dat ik mijn gevechtjes wel in het bos zal uitspelen. Gewapend met een tak die steeds weer terugkomt als je'm weggooit. Onder het beschermend bladerdek waaruit rupsjes vallen als fluwelen druppels. Of bij de trappisten, waar een minou monastique je -schurkend tegen je been- welkom heet: "Ik ken je niet maar wat geeft het, miauw? La gentillesse, c'est bon pour la santé!" Allez, schol! Turend naar een zonsondergang die dat wat was in de as lijkt te leggen. Waarna koelte thuiskomt in de nacht, zuivert en 't piekeren doet verpozen tussen niet en nooit geweest.
