Te midden van verzuurde buren, decadente aartsbisschoppen, stresskonijnen en regeringen van lopende zaken te lande, maken de kleine dingen veelal het verschil.
Vandaag was ik aan de beurt.
Al een hele tijd reed ik rond met een ster in de voorruit van mijn autootje. Omdat 't ietwat lastig is om 'm tijdens werkdagen 's ochtends bij Carglass te deponeren (hoe raak ik daarna tijdig op m'n werk?), mocht ik mijn auto vandaag brengen en zouden ze 'm maandag fixen.
"Maandag...." dacht ik toen ik hem net had achtergelaten. "Staking bij 't spoor! Hoe ga ik in hemelsnaam op kantoor geraken? En hoe/wanneer ga ik mijn wagen terug kunnen oppikken?"
Na een halve dag piekeren had ik besloten om maandag onmogelijk vroeg op te staan en met de fiets naar Mechelen te bollen. Diezelfde dag zou ik dan terugfietsen naar de Antwerpse Groenendaallaan om er voor 17u30 mijn bolide op te halen. Dat de wekker die ochtend samen met de 2x30km fietsen fysiek afzien zouden zijn, dat had ik even verdrongen in de verste verte van mijn bewustzijn.
En dan gaat plots de telefoon.
"Mevrouw Temmerman? Carglass hier. We kunnen u melden dat we uw wagen vandaag reeds hersteld hebben. Er was een afspraak geannuleerd en we konden jou er even tussendoor nemen. Zou u 'm vandaag nog kunnen ophalen?"
Awel, daar wordt ik nu vrolijk van, zie.