nudistenkamp

Na de vele buitjes trekken de nudisten van 't bos er weer op uit,
op weg naar hun dinnerdate (met pizza funghi).

voorbijenkorf

Als het werkleven van bijen erop zit,

verhuizen ze dan naar een voorbijenkorf ?

 

suicide swallow

Met een luide knal schrik ik op en weet: "weer ééntje die de trompe l'oeuil van m'n venster niet doorzag". Ik spurt naar buiten en vind een zwaluw, levenloos in 't gras, na een aanvaring met m'n ruiten. Voorzichtig leg ik 'm in m'n handpalm, een cocon van warmte. "Zolang z'n tikkertje het nog doet, is er hoop..." Renée komt nieuwsgierig sniffelen en kijkt me "Wat moeten we hiermee?" aan. "Wachten. Wachten en hopen."

Even later voel ik 't leven terugkomen in 't gevederte. Verward opent de zwaluw z'n oogjes, schudt z'n kopje en kijkt me verwonderd aan: "Merci". "'t Is niks. Ga maar weer vliegen." en ik reik met m'n hand naar de hemel.

Zondag, een dag om je even God te wanen.

 

 

icarus

Deze ochtend ontdek ik een prachtig vlindertje: 't icarusblauwtje. Fragiel en vatbaar voor de minste rukwind, maar dat houdt haar niet tegen enthousiast door m'n hof te fladderen en te flaneren op de korenbloempjes, de azuur landingsbaan die speciaal voor haar gemaakt lijkt. "Had ik maar de durf om te springen," mijmer ik terwijl ik dit creatuur bewonder, "springen en vliegen, mijn dromen achterna." Ik denk aan m'n gîte l'Heure Bleue, m'n korenbloempje. "Ach wat, gewoon niet te dicht bij de zon vliegen, zeker? En anders, m'n zwembrevet bovenhalen!" Daarna nip ik -gerustgesteld- nog 'ns van m'n koffie, te midden van m'n fleurig blauwe zee.

wildverband

Gîte l'Heure Bleue

madame sauvage

Mijn Waalse buren zijn stuk voor stuk vrolijke toppertjes. Behalve dan het exemplaar achter m'n achtertuin: knorrig, nooit "Bonjour!" of 'n opgestoken hand, zelden 'n glimlach, ... Je kent het type wel: zijn pelouse'ke is vrij van boter- laat staan paardenbloemen. Die dingen gaat hij, gewapend met z'n scherpe schop, te lijf met een disproportionele venijnigheid.

Laat ons zeggen dat onze visies op tuinaanleg niet meteen compatibel zijn.

Vorige week heb ik ontdekt de neuroticisme van het gestreken grasvlak een genetische aandoening is: z'n zoontje had 't over "Madame Sauvage" ... en na enige tijd kreeg ik door dat 't over mij ging.

Sindsdien draag ik deze geuzennaam met enige fierheid en ben ik nog minder geneigd iets te ondernemen in m'n Waalse wildernis. Ik vind het er heerlijk vertoeven, en een veelvoud insecten met mij. We wanen ons in 't walhalla, gewapend met een glimlach (want onze schop staat liever te roesten).