Omdat het zó heet is dat zelfs de mussen uit de lucht dreigen te vallen, zette ik gisteren emmers en schaaltjes water neer, her en der in de tuin. Na enige aarzeling komt er een duo op verkenning. Een kwartiertje later probeert een andere, voorzichtig.
Tijdens de nacht lijkt de mussenbond te zijn bijeengekomen en heeft het gerucht zich verspreid als een lopend vuurtje/watertje : "Het is ginder happy hour!" Gevolg : wat gisteren nog een kleine geste was, ligt vandaag aan de basis van een nieuwe waalse ladingsbaan. De ene na de andere dorstige strijkt neer, gorgelt zijn shotje naar binnen en stijgt weer op. Hun beurt afwachtend in de berk, noteren ze deze ervaring in hun mentale tripadvisor. Want eens langsgeweest, keren ze terug, opnieuw en opnieuw... Mussenmemorie, het is een dankbaar iets.
