zaterdag 22 juli 2017

wel wel wel

Het verschil tussen nu en vroeger is groot. En dat "vroeger" is amper een week geleden. Geen hossen in de bossen meer, geen eindeloos ballen gooien, geen enthousiast kwispelen tot de staart eraf dreigt te vliegen. Amper zes dagen na de bewuste fall-out, wordt het duidelijk dat we onze standaard moeten bijstellen. Het vergelijken met wat mij hond een week geleden vanzelfsprekend kon, stemt meer dan droef.
Hij verliest me geen moment uit 't oog. Neemt elk detail waar. Absorbeert mijn trieste stemming. Plots staat hij op en haalt zijn stok in de tuin. "Wel wel wel, wat we hier hebben?!" We doen een mini-partijtje-stok-gooien-voor-ouwe-pekes. Zijn gestel laat vijf gooibeurten toe, daarna heeft ie er genoeg van. Een sprankeltje hoop. Het "wel-wel-wel"-kunnen is 't enige dat telt. Al de rest is geschiedenis.