"Er is iets met deze ochtend," is de laatste gedachte die door mijn hoofd zindert, net voor ik mijn slaap verlaat. Een tel later ben ik wakker en stel ik vast dat het te stil is. Geen geschuifel van Louis die gaat verliggen, recht staat, 'n rondje draait en weer neerploft, weer gaat verliggen en uiteindelijk naast mijn bed naar me komen staren totdat ik er wakker van wordt. Het is die ochtendlijke soundtrack die ontbreekt.
Slaapdronken stommel ik de trap op naar het dakterras en tuur de richting uit waar mijn ouwe gabber momenteel ligt te schuifelen, verligt, rondjes draait en neerploft. De zon is er warm. Het wordt een hoopvolle dag.
