De vakantie is voorbij. Alles wordt aan kant gezet, opgeruimd, klaar om een nieuw werkseizoen aan te vatten. De enige strandschelpen die resten, zijn de look-a-like borden op het aanrecht, bijeengespaard bij tankbeurten lang voordat ik een rijbewijs had. De hond mist me nu al: de stoel zal weer de hele dag leeg blijven. Het snullige stopcontact als plaatsvervangend maatje. Ik verlos een verse portie boeken uit de muffe bib. Louis snuffelt goedkeurend: de troostende geur dat ik weer zal thuiskomen. Een goed boek zo nu en dan, meer zekerheden verlangt hij niet. Ik lijk eens te meer op mijn viervoeter.
