na regen komt de kers

Na regen komt... meer regen. Zo liet de zon het vandaag althans uitschijnen. Ik rep me tussen de buien door om het onkruid in mijn tuintje in te dammen. Grom om de te korte tussenpozen. Mijn Ardeense buren gniffelen om die vreemde Vlaming die almaar werkt, zelfs met dit regenweer. Geïntimideerd door de weergoden besluit ik het onkruid tot kruid om te dopen en laat het begaan. Brandnetels en paardenbloemen... ze zullen in soepen en salades belanden, deze zomer. Verdiept in onkruidkunde druilt de dag verder en draait de aardkluit door. Bij het sluiten van de registers steekt de zon alsnog vurig de kop op. De vogels beginnen spontaan te fluiten, gecharmeerd door de schone aan de horizon. Een avondse kers op de taart.

een handvol architectuur

De storm van gisteravond heeft grote kuis gehouden op de Waalse flanken. En zo vind ik deze zondagochtend een cadeautje, wiegend op m'n terras: een uitgewaaid pareltje, de synthese van mijn buurt, passend in mijn hand.

Het gevogelte zit ook deze lente met een baksteen in de maag. Ze verzamelen al wat los zit. Dus besluit ik de tuin niet op te ruimen vandaag. Net zoals de schapen de wei niet stofzuigen om de wol op te rommelen... Waarom zouden we ?

ernstig nu

De aprilvis heeft zich te pletter gezwommen: sprintje naar de waterspiegel, salto in de lucht en neergekomen naast 't water.

Humor is dood. Leve de humor (Angela).

out of the box

we greet you, earthlings

De laatste dagen verlof. Mijn lome hond mag dan wel in hongerstaking zijn -dat ie vanaf maandag de dag solo moet doorbrengen vindt hij maar niks-, de Ardeense flanken bruisen van energie. Alles sjilpt in de bossen. De grond scheurt open, frisse creaturen ontplooien zich in het zachtwarme schijnsel van de zon. Nu nog prematuur, maar binnen enkele maanden in de fleur van hun leven. Zelfs in mijn plantenbakken groeten de aardlingen me: "Hi there, here we are, small for now, but thinking big!" Iets vertelt me dat dit seizoen iets geweldigs voor me in petto heeft...