Het gebeurt me eigenlijk nooit. Dat ik bang word wanneer ik 's ochtends in de spiegel kijk. Vanmorgen was dat toch enigszins anders: mijn oog zit potdicht, en wanneer ik het met lauw water open dep, komt er een monstrueuze oogbol tevoorschijn. Waar is mijn gaaf exemplaar gebleven? Mijn huisarts vertelt me dat er een welig tierende bacterie onder mijn leden is gekropen en er een wild orgie houdt. Een besmettelijke versie nog wel, die voelt alsof de creaturen een bbq'tje houden op die kleine blauwe planeet in mijn schedel. Ik beslis mijn medemens te sparen van al dat leuks en isoleer mezelf in Gonrieux. Aan de kachel, met een pannenkoek en een chocomelk. En knoflook, want wie weet wat trek ik vannacht aan, daar, vanuit 't bos.