Het overkomt me elk najaar: ik werk teveel, mijn weerstand vermindert en ik word ziek. Ditmaal zijn mijn ogen chinees vrijwilliger in dit jaarlijks ritueel. Onder invloed van de helende zalfjes wordt alles troebel. De omstandigheden dwingen me tot stilstaan. Letterlijk, want van zodra ik me doorheen het huis beweeg, loop ik overal tegenaan. Ik grijp naast dingen, zet de koffiepot naast het aanrecht neer. Mijn leven staat even on hold.Om de tijd te doden, ga ik wat op mijn terrasje zitten staren, gehuld in een dik donzen slaapzak. Camera in de aanslag, maar het hele dorp lijkt een ooginfectie te hebben: er is niets te zien. Alles wacht verstild: het tuinhekje met z'n koudstalen zonnestralen, de lege serre naast de verlaten schuifaf, de wasdraad die louter druppels droogt... Op grauwe dagen als deze kleuren fijne herinneringen frisgroen, de tint van zomerse kruinen, vers gemaaid gras, mojito's op het terras. De winter is nog niet ingezet, maar ik verlang nu al naar de lente. En naar gezonde ogen, helderziend, naar wat komen gaat. Kan iemand dat voor me onder de kerstboom leggen, alsjeblief ?
