geweldig

Ik lig wat te suffen onder m'n kleurrijk dekentje en bedenk in wat 'n geweldige tijd we leven. Geweldig in de geweldloze zin, bedoel ik dan. Neem nu het samenstellen van kerst- & nieuwjaars-menu's. Terwijl mijn moeder zou opteren voor de gekende traditioneel Belgische keuken, is het voor mijn generatie een heerlijke uitdaging. De ene gast is veggie, een andere lust geen rauwe tomaten, een derde eet enkel hallal, een nichtje haalt haar neus op voor champignons, een ouwe bekende eet geen gluten maar wél witvlees... Mijn moeder zou dat "gedoe" vinden en opperen dat ge "eet wat de pot kookt". Dat mag ze, uiteraard. Ik vind dat gedoe daarentegen heerlijk: uit je kot gelokt worden om moeite te doen voor de ander, eens een andere keuken verkennen, ontdekken, proberen. Gretig in figuurlijke zin, om daarna het bord gretig leeg te lepelen. De liefde gaat door de maag. Misschien moeten we de leiders van de planeet eens samen op workshop koken sturen, om beurten, in elkanders land. Ik vermoed dat er in Poetin wel een culinaire matroesjka schuilt, als je'm de kans geeft.