ecobalance

Na de terreur van de onderkruipsels in de tuin (en mijn naderende wanhoop), biedt zich plots een soldaat van het verzet aan : meneer de egel. Terwijl ie daar tussen 't onkruid rustig de boel in't oog houdt, weet ik dat het evenwicht in mijn hof weldra hersteld zal zijn. Nu mezelf nog in balance krijgen en alles komt goed...

blauwtje

pumpkin'breakfast

De beestenboel is in zijn sas dezer dagen. Eergisteren tref ik een bende koolwitjes in spé op het bedje bloemkool. Vanochtend beraamt een naaktslak een terreuraanslag op de pompoenen. Waar is mijn jachtgeweer? (leven op den buiten brengt vreemde dingen in een mens naar boven...)

flowerpower

Louis en  ik hebben er ondertussen een ritueel van gemaakt : bij aankomst in Gonrieux checken we het bos. Of we willen of niet, het bos Moet. Gecheckt. Worden. Dus droppen we snel onze spullen op kantoor en rijden we verder door. Naar de grens. Naar no-mans-land.

En alsof dat bos het weet, tooit ze zich elke keer genuanceerd anders. Als subtiele verrassing, "tadàààà", en heet ons vervolgens weelderig welkom. Een groene omhelsing. Groen, totdat je écht kijkt. De pixels ziet. Merkt dat alle kleuren tesamen niet zwart zijn. Maar hoopvol groen. Misschien een goed wisjedatje voor het politieke zootje in bxl...

rupsreunie

Na het verslaan van de "snail-invasion" is er een nieuwe vijand in de moestuin geslopen... "Bloemkoolbloemen? Waarom daarop wachten als de bladeren nu reeds worden gesmaakt!?!" Aldus de koolwitjes-rupsen (what's in a name?).

door de bomen het bos

mysterie ontrafeld

"Ik heb de zon zien zakken in de zee," zo luidde het liedje in mijn kindertijd.

Onlogisch, want dan zou er een stoomwolk om U tegen te zeggen ontstaan. Een pure leugen, blijkt nu ook: de zon zakt niet in de zee, maar in de schouw van mijn waalse buurman. Nâh !

leesvoer

Het zijn moeilijke dagen. Heling dient zich aan. De architect laat "den bouw" even achter zich. Trekt zich terug in de tuin. Plant kruid, oogst onkruid. Sprokkelt takken in het bos en bouwt een wigwam. Voor de tommekes (boontjes) in wording. Brandnetels worden in soepen en pastasausen gegooid én gesmaakt. Er wordt in de zon gezeten. En gelezen.
Voer voor mijn tijdelijk verloren gelopen ziel.

green on black

grafisch bosje talent

Hulk-soep

Na de oogst van de -njummie!- radijsjes en de rucola is het tijd voor de spontane groeier in de tuin: de brandnetels. De topjes gaan eraan. Stoven met een ajuin en teentje look. Litertje water, aardappel- en bouillonblokjes erbij. Koken, kruiden met peper en zout, mixer er doorheen en klaar is ie: Hulk-soep !

ereprijs

Al wekenlang steken ze m'n ogen uit, deze minuscule bloempjes van amper een halve centimeter groot. Piepend aan de voeten van menig boom. Klein maar Schoon, met grote S. Vandaag kom ik eraan toe om 't net af te surfen op zoek naar de naam van dit schoons.
"Ereprijs".
Terecht.

foxy maternity

Ergens in Bois de Gonrieux : vossenhol met inhoud !

het weerbericht door louis

" Bakken regen in Gonrieux ! Over naar de studio. "

perfect marriage

Soms is veel téveel. En breekt mijn volhardende ik in duizend stukjes. Dat is veel, duizend stukjes, vooral als je ze allemaal bijeen moet zoeken en er daarenboven ook nog eens een hond doorheen de scherven loopt. Het lijmen ervan verlangt meer dan een tube velpon. Het antwoord staat niet in de promofolder van Hubo. Het mag wat zwaarder gerief zijn. De inzichten van Etienne Vermeersch bijvoorbeeld., doorgespoeld met een blauwe chimay... Perfect marriage tijdens mijn moeizaam doe-het-zelven.

a wannabe butternut

architectuur met kip

Ik hou van architectuur en van het zorgzaam omspringen met ruimte. Ik heb echter een hekel aan de manier waarop deze in 95% van de gevallen wordt geëtaleerd : zonder enig teken van leven. De dingen worden weloverwogen in scène gezet : het vaasje op de tafel, de zorgvuldig gekozen boeken, de sculptuur op de gang... ze staven de illusie dat hier echte mensen vertoeven. Nooit vind je een half verorberde pizza of een suske&wiske in't salon, laat staan een post-it op de koelkast. De marginaliteit ervan, oh wee !

Daarom was ik blij verrast met de architectuur met kip, eerder deze middag, op dezeen.com. Een staaltje eenvoud ergens in de Schotse Highlands, met toch één dappere prent in de reeks "kijk eens hoe mooi deze soberheid oogt". Er is nog hoop in tijden van politiek gekakel.

cliff-house by dualchas architects

ecoboke

Een familiedagje. De borden worden gevuld, de buiken vervolgens ook. Tussendoor wordt er bijgebabbeld. Over alles en niks. Zo hoort dat op familiedagjes. 

Als afsluiter loods ik mijn ouders de tuin in. Wie anders dan deze zielen "van den buiten" kunnen me vertellen of de notenboom 't dit jaar nog zal redden ? Hun oordeel is "ja". En plotsklaps ontdekken we er 't minuscuul beginsel van wat we binnen twee weken misschien een "blaadje" kunnen noemen.

"Maar die radijzen ?!" verbaast moeder zich, "die moeten eruit, die zijn rijp !" De daad bij het woord voegend trekt ze meteen een volgroeid exemplaar uit. Ik kan mijn pret niet op.

Enkele uren later beslis ik mijn eerste oogst te verwerken in een rijkelijk eenvoudig recept : een goeie bruine boterham, een plak brie en radijsschijfjes. Zonder toevoegingen, zuiver van de bovenste plank/potgrond ! Eco-moestuinieren, een nieuwe verslaving ligt op de loer.

primeurs

Tromgeroffel, slingers, toeters en bellen, want hier zijn de allereerste primeurs van Ellen! Mijn Gonrieuse grond mag dan arm zijn, met de nodige zorg en volharding blijkt ie erg generieus... Merci merci mon jardin!

"radis national à bout blanc"