Mijn nichtje over de vloer. Om haar 16e verjaardag te vieren, tezamen met wat leeftijdsgenoten. Genoten met dezelfde besoignes: het groeien en het daarmee omgaan. Gezellige drukte.
Na 24 uren MNM zitten de dames op de trein huiswaarts en besluit ik -alvorens de zetel en radio minerva terug op te eisen- een fikse wandeling te maken in het bos. Aan de vooravond van een nieuwe zware werkweek. Valavond. Net als bij het ochtendgloren wisselt de natuur van shift : het gonst er van leven, er is werk voor de boeg. Louis rent alvast het struikgewas in en uit. Een hert davert mij neus voorbij en blijft een eind in het veld verbouwereerd staan. Alsof ie zijn ogen niet kan geloven me hier aan te treffen. Een showhert. En mijn eerste foto ervan (al is ie maar 5 pixels groot). Een perfecte afsluiter van een weekend Wallonië. Als dearhunter, jagend op wat me lief is.