Dat we in een klein paradijsje vertoeven, dat wordt elke dag in de verf gezet. Zeker in Gonrieux.Op dag twee zonder zoetigheden, word ik getrakteerd op een ochtend getooid in alle varianten van spekkenroos. Terwijl de kerktoren het onderspit delft in de mist -where it belongs: down under!- kijk ik vanop m'n terrasje over de bovenkant van de wolken. Alsof een enorme suikerspin zich voor me uitrolt. En verder niks. Enkel de wieken van de molens zwaaien me "goeiemorgen" tegemoet... It can't get any better than this.
