 |
| Na een heerlijke overgang van oud naar nieuw besluit 't gezelschap een frisse neus te halen in de bossen achter de hoek. Na een fikse klim door een mix van berken en beuken belanden we in 't donk're bos. En daarmee ook in een andere akoestiek. Terwijl "de elementen" vrij spel hebben in 't loofwoud, lijkt alles stil te vallen in het sparrenbos. Tesamen met het licht wordt alle geluid gedempt. Op het hoogpolig tapijtje van mos veranderen de bergschoenen in kousenvoeten. Dit is te zacht om waar te zijn. Je ooghoeken blijven alert, voor't geval er elfen of orks zouden opduiken. En hoewel mijn trouwe viervoeter 't enige zwarte monster blijkt te zijn in deze duistere oorden, vermaken we ons met de kracht der verbeelding. Laat dit de stilte zijn als voorbode van veel creatieve storm. Laat 2014 maar komen, hoezee ! |
