De laatste dag van de eerste weken in de Walen. Het klimaat huilt me uit. Regen doucht de heuvels. Ook de hond lijkt 't einde van veertien dagen pret te bespeuren: als 't ware met een velcro-pels plakt hij aan mijn lijf. Ik geef toe en besluit met mijn harig zwarte schaduw l'Eau Noire nog even gedag te zeggen. Tussen twee buien door duiken we de bossen in en dalen we af. Het stroomt er, en hoe! De kolkende massa vreet aan de oevers, hongerig naar breder beddingen. Zelfs Louis vindt 't te heftig voor zijn traditionele pootjebaden-dompelbad. De elementen nemen de overhand, prettig gestoord, niets ontziend, puur. Ik kan niet wachten tot 't opnieuw weekend is. Een verslaving is in de maak. Architect aka Bosjunk, 't is eens wat anders.
