Allerheiligen, Allerzielen. Buiten miezert het. Net als binnen. Ik pak de biezen en valiezen en daarmee verdwijnt ook de ziel uit mijn huis. De thuis van voorheen klinkt niet meer. Ze galmt, zo zonder doorwinterde sofa, zonder de met-wijnglasafdruk-op-eiken keukentafel, zonder boek naast het verdwenen bed. Geen verse soep op het fornuis. Geen koekjes in de oven. Geen geur van pas gewassen lakens. Geen niks meer. Wat rest is leegte, met de herinnering aan wat was. Vaarwel Merksem. Het gaat je goed.