Sinds weken wordt hij gekoesterd alsof ie een goddelijke status heeft: mijn eerste pruimenoogst. Eerst waren ze met vijf, maar de wind besloot dat drie meer dan voldoende was. De tak hangt al dagen vervaarlijk door, op en neer zwiepend als de flosj op de kermismolen, het knakken nabij.
Vandaag, nu 't zonnetje doorbreekt, beginnen ze eindelijk te blozen. Alsof ze plots bewust worden van zoveel aandacht en er hen een warme verlegenheid overvalt.
Fruitige gêne op mijn tuinfoor, voor die jaarlijkse traditie, daar teken ik voor.
vrijdag 13 augustus 2021
heilige drievuldigheid
fladderfile
Ik lees in de krant dat de files weer het pré-corona-niveau halen... Ik kijk naar buiten en zie dat dat waar is: aan de geurige saladbar in mijn voortuin staat een rode rij fladderaars aan te schuiven. De paarse pluimen op de vlinderstruik laten zich gewillig plunderen. Zolang de voorraad strekt. En da's nog efkes.
zaterdag 7 augustus 2021
tsjiep tsjiep hoera
Ik vind 'm in het oksel van enkele hazelaartakken: een verlaten vogelnest, 'n verbluffend staaltje architectuur. En dat 't hippe vogels zijn, zoveel is zeker: daar zijn de gerecycleerde stukjes plastic 't bewijs van...Tsjiep Tsjiep Hoera, daar word ik nu vrolijk van, zie.
monsieur monstrueux
Hij is zonder twijfel de lelijkste van 't dorp: Monsieur Monstrueux, de haan van de buren. Zó lelijk dat ik 't niet kan laten om tussen de struiken te duiken en 'm te vatten op de gevoelige plaat.
En terwijl ik me een weg baan door de wildernis van beuk en hazelaar ontdek ik een prachtstaaltje architectuur: een verlaten vogelnest.
Het lelijke kan niet zonder 't schone. En zo weet ik Monsieur Monstrueux toch te appreciëren.
Abonneren op:
Posts (Atom)