1000xDANK

Dames en heren,

Dit is de duizendste post op 't Uur Blauw. Bij het checken van de statistieken viel mijn oog erop: "999 posts gepubliceerd". Mijn hart maakt een klein sprongetje.
Zo'n negen jaar geleden begon ik eraan: het in beeld brengen van de kleinigheden van mijn alledaags bestaan. Soms met enkele woorden erbij. Soms ook niet. Omdat ik daar zin in had. Omdat de mooie eenvoud soms in het niet valt bij de grote vraagstukken die de huiskamer in denderen, via televisie, facebook, nieuwsapp's, de gazet, het internet, via verkiezingskoorts en communautair gezwam... klein schoons dat verzwolgen wordt in een springtij bagger.
Als ik erop terugkijk werd ik de afgelopen jaren wel eens meegesleurd in die maalstroom. Momenten van duistere tristesse, een verzengende burn-out, een scheiding, een jaar lang dolen doorheen Belgenland, en steeds weer diezelfde vragen, opdoemend uit onzekerheid, vicieus cirkelend onder mijn hersenpan... het is me niet vreemd.

Zich kwetsbaar opstellen heeft zijn moeilijke kanten.

Zich kwetsbaar opstellen heeft zijn goeie kanten. Oh ja, troep komt heftig binnen, maar al het eenvoudig schoons op deze aardkluit ook. En duizend keer sterker.

Dat houdt me gaande.
Duizendmaal Dank aan alles en allen die groots zijn in 't kleine.
E.

Pyjamawants bij het vallen van de avond ... 'n kever met de juiste dresscode op 't juiste moment.