't Uur blauw: juli 2019

vrijdag 19 juli 2019

dinsdag 16 juli 2019

Dames en heren,

Dit is de duizendste post op 't Uur Blauw. Bij het checken van de statistieken viel mijn oog erop: "999 posts gepubliceerd". Mijn hart maakt een klein sprongetje.
Zo'n negen jaar geleden begon ik eraan: het in beeld brengen van de kleinigheden van mijn alledaags bestaan. Soms met enkele woorden erbij. Soms ook niet. Omdat ik daar zin in had. Omdat de mooie eenvoud soms in het niet valt bij de grote vraagstukken die de huiskamer in denderen, via televisie, facebook, nieuwsapp's, de gazet, het internet, via verkiezingskoorts en communautair gezwam... klein schoons dat verzwolgen wordt in een springtij bagger.
Als ik erop terugkijk werd ik de afgelopen jaren wel eens meegesleurd in die maalstroom. Momenten van duistere tristesse, een verzengende burn-out, een scheiding, een jaar lang dolen doorheen Belgenland, en steeds weer diezelfde vragen, opdoemend uit onzekerheid, vicieus cirkelend onder mijn hersenpan... het is me niet vreemd.

Zich kwetsbaar opstellen heeft zijn moeilijke kanten.

Zich kwetsbaar opstellen heeft zijn goeie kanten. Oh ja, troep komt heftig binnen, maar al het eenvoudig schoons op deze aardkluit ook. En duizend keer sterker.

Dat houdt me gaande.
Duizendmaal Dank aan alles en allen die groots zijn in 't kleine.
E.

Pyjamawants bij het vallen van de avond ... 'n kever met de juiste dresscode op 't juiste moment.

'k zag twee peren

Met het risico dat ik vanaf heden Italië niet meer binnen mag, ziehier de Vlaamse variant van pizza hawaii :
* pizzadeeg (homemade, maar prefab is ook ok)
* schijfjes rijpe peer
* gorgonzola, mozzarella, emmental
* rucola
* zwarte peper, oregano, rozemarijn
* sprankeltje olijfolie
De oven in en ... njummie !

waak(vlam)hond

Het weer kabbelt wat, misschien valt er straks nog regen. Dus twijfel ik: verse pizza maken of de bbq aansteken? In m'n besluiteloosheid beslis ik eerst nog een boswandelingetje te maken, om de honger aan te wakkeren.

Soms lijkt mijn hond mijn gedachten te lezen. Ravottend van hot naar her, over de paadjes, struik in struik uit, ... houdt ze plots halt. "Wat dacht je van dit stapeltje aanmaakhout?" en ze verroert geen vin meer. Als madam de jachthond nu nog een rivierkreeftje of forelletje zou vangen, dan zitten we helemaal op dezelfde golflengte.

In afwachting daarvan wordt het pizza, vanavond.