geel geweld

Ik heb het niet met geel: het is een piskleur, eist alle aandacht op, vloekt met ros en symboliseert haat. Weinig aimabel, en dus besloot ik bij de bouw van mijn Ardeense hub: "Geen gezeik in mijnen hof!"

Ik stel vandaag vast dat mijn tuin wat moeite heeft met mijn Vlaams-Frans dialect. Felgele boeketten schieten massaal uit de grond, eisen alle aandacht op en vloeken fleurig: "Gij hebt niks te willen in uwen hof!"

Paardenbloemen-ET : 1-0.

Ik overweeg ze levend op te eten.

soirée colorée

golfsport

le grand bleu

file

file, onder de E19 ter hoogte van Rumst

ex-port

window shopping

someone went window shoppin' at the local brickstore

in between

officially in between jobs... planting seeds for a bright new tasty future

raphanus sativus continues

"raphanus sativus" beter bekend als "radijs"

Na een weekendje Walen en het proeven van een premature radijs, vind ik ook in mijn Vlaamse daktuin een lading knolletjes in wording. De peterselie spurt mee richting zon. Nu nog veldsla zaaien, tomaten oogsten en een geit op mijn dakterras (fetaaah!) en we kunnen eten.

anémones

bolletje prik

first harvest

pa-radijs

"Aaah, Louis! Ik dacht dat ie dood was!!!" roept mijn buurvrouw vanachter haar grasmaaier.

"Uh, nee nee, hij is gezond en wel," antwoord ik ietwat verbouwereerd. Het woord bij de daad voegend maakt mijn doodgewaande hond wildkwispelend avances met haar bejaarde teef. 

Ik begrijp dat ze wil zeggen dat ze ons de laatste tijd niet veel gezien heeft. "De laatste tijd nogal veel aan mijn hoofd gehad en weinig hier geweest," stel ik haar gerust.

"Ah, dan moet je wat gaan wandelen in de bossen hé," adviseert ze. Ik knik. Louis staakt zijn sessie Versieren-voor-Gevorderden en kijkt me verheugd aan : "Se promener?"

Ondertussen oogst ik (veel te vroeg) mijn eerste radijsje. Een mini-exemplaar, want ook dit jaar wint mijn nieuwsgierigheid het van mijn geduld en haal ik 'm veel te vroeg uit de grond. Een smaakbommetje, zo blijkt, strafbaar straf. Tranen wellen spontaan op. Mijn longen zuigen zich vol, getriggerd door dit kleine knolletje. Geen betere apotheek dan mijn woekerende tuin.

kick

De krant vertelt me dat we teweinig groenten eten. Volgens wetenschappers is 300 gram per dag het gezonde minimum. Op zondag heb ik genoeg aan zo'n subtiel vermanend vingertje om in gang te schieten en een inhaalbeweging te lanceren. De bio-courgette en dito-kipfilet zijn eraan voor de moeite, kort gewokt in olie & curry met 'n teentje look. Gestoofde champignons (peper & zout) en een weinig couscous erbij. Kortom, nog een weekje van datte en ik ben een ex-junkfoodjunk. Afkicken smaakt !

leeg

Na de mentale storm van afgelopen weken voel ik me net een leeggegeten bord: opgesoupeerd, niet schoon, noch appetijtelijk. Ik heb gelukkig geen vaatwasser. En duik noodgedwongen het riviertje in. La vaissElle(n) à l'Ardennaise.

scoonwoon

"Verrommeling", ik zie de term te pas en te onpas opduiken in menig opiniestuk over het Vlaamse landschap. Ikzelf zie dikwijls ook poëzie in het uitdijend allegaartje van lokale kneuterigheid. Bij mijn buren bijvoorbeeld. Kot achter kot achter kot. Asbest leien en dito golfplaten op de oudere exemplaren, polycarbonaat en roofing op de nieuwere. Achter de tuingrens woekert de wildernis op een vergeten lapje grond. In de verte de kantoortoren van Atelier d'Art Urbain. Dat laatste uber-kot ligt in de smog van de E19. Van symboliek gesproken.